Een autistisch kind van net vier krijgt een intelligentietest in een ziekenhuis, afgenomen door een psycholoog. “Wat is een pet?” Hij antwoordt: een “skjet”. Welk dier zegt miauw? Antwoord: een schaap. En zo gaat het een tijd lang door. Uitslag: moeilijk lerend en zwakbegaafd.
Thuis telt hij in recordtempo van 1 naar 20 in het Engels. In het Nederlands doet hij het achterstevoren, anders vindt hij het te makkelijk. Bij het wandelen zegt hij: ‘dit is toch een akkerdistel? Hij is lichtpaars en speerdistels zijn donkerpaars.’ Hij merkt op dat hectometerpaaltjes anders werken dan hij in eerste instantie verwacht. Na 9,9 komt namelijk niet 9, 10 maar 10,0. Huisnummers beginnen vreemd genoeg niet met 0, maar met 1. En hij gaat vijf slokken drinken. Hij zegt 0 en drinkt niet. Dan zegt hij 1 en neemt een slok, dan 2 de volgende slok enz. Dit heeft niemand hem geleerd. Op de piano zit hij zorgvuldig tonen te spelen die hij vervolgens na zingt. Ook speelt hij op zijn gehoor eenvoudige wijsjes. Nooit aangeleerd want hij wil dat niet. Op de maan Europa van Jupiter schijnt water voor te komen dus daar moet je een blauw balletje voor nemen.
Hij legt op een rijtje zon, alle planeten en dwergplaneten en een aantal manen. Dan besluit hij schelpen te gebruiken om de asteroïdengordel er bij te leggen. Die lijken volgens hem wel een beetje op rotsen en de meeste asteroïden zijn toch grote rotsen? Verder merkt hij op dat Mercurius uitgesproken wordt als Merkurius en niet als Mersurius. Blijkbaar wordt de C soms anders uitgesproken. En Phobos niet als Pehobos maar als Fobos. Ik leg hem uit dat ze dat in Griekenland zo doen en Phobos is een Grieks woord. Waar Griekenland ligt kan hij zo aanwijzen. Ook werelddelen en oceanen zijn voor hem normale begrippen die hij makkelijk kan aanwijzen. Inmiddels begrijpt hij waarom de wereld op een landkaart als een ovaal wordt weergegeven. Ze hebben de wereldbol in elkaar geklapt zodat je tegelijk de voor- en de achterkant kunt zien. En dat lukt bij een ovaal. Hij ziet in een boek ovale weergaven van planeten. ‘zo zie je tegelijk de voor- en de achterkant van de planeet’ merkt hij triomfantelijk op. Hij heeft een geel balletje in zijn handen en de zon schijnt de kamer binnen. Hij gaat zo staan dat de zon op een deel van het balletje schijnt. ‘Hé kijk, op die kant van Venus is het dag, en daar is het nacht.’ Detail: het balletje was geel, dus voor hem Venus. Een rood balletje, dat zou Mars kunnen zijn.
‘Wat is een pet?’ Voor hem een onzinvraag. Daar ga je iets grappigs mee doen. Dus hij verzint een fonetisch rijmwoord: ‘skjet’. En ‘welk dier zegt miauw’ is helemaal een belachelijke vraag. Dan ga je lopen geinen. ‘Een schaap.’ ‘Leuk hè’, denkt hij dan. Jammer dat de psychologe niet moest lachen. Dat is hij dan namelijk gewend.
De psychologe neemt de uitslag serieus. IQ 70 tot 80. De opmerkingen van zijn moeder over hoe haar kind denkt zijn niet van belang. Ze zegt: ‘ja als je zo gaat redeneren. De test moet wel valide zijn’.
Een ding is zeker. Hij leert moeilijk, namelijk anders dan de meeste andere kinderen. En hij is in gedachten voortdurend met van alles bezig en is moeilijk op iets te focussen. Dat soort dingen zal elke docent veel hoofdbrekens kosten. Hij is het beste gebaat bij een 1 op 1 benadering. Hij moet vooral leren hoe hij zich in de maatschappij dient te gedragen. Daar snapt hij helemaal niets van. Het moet allemaal op een cognitieve manier aangeleerd worden. Hij loopt nu op willekeurige klasgenootjes af, drukt ze tegen zich aan of geeft ze een zoen. En hij heeft een grote motorische achterstand. Maar een IQ van 70 tot 80? Laat me niet lachen. En dat zegt een psycholoog die pretendeert expert op het gebied van autisme te zijn. Toen de moeder vroeg om nog wat tips met dingen waar ze nu tegen aan liep was het antwoord: ‘daar heb ik nu geen tijd voor’. Het werk was gedaan. Hij was getest op zijn IQ.
De kwintencirkel 
Ter aanvulling wat nog meer aangeeft hoe dit kind zijn kennis integreert: ik moest de cijferrij noteren voor hem op een net gekregen schrijfbord. Ik begon bij 1. Maar waar is 0 dan?, vroeg hij ogenblikkelijk. Ik legde uit dat je inderdaad bij 0 kunt beginnen, maar dat 0 ook wel bij de 1 gebruikt wordt om 10 aan te geven. Nee, de 0 moest vooraan. Ik deed dit en legde uit dat 0 niets is. Dan heb je niks. Ik gaf daarbij wat voorbeelden. Dat vond hij wel leuk.
Dat hij dit nu zelf dagen later , bij zijn ouders doet met een aantal slokken drinken en dus begint bij 0 levert voor zijn ouders veel plezier op, maar geeft mij aan hoe slim dit jochie zijn opgedane kennis verwerkt en zelf toepast.
Dan breekt mijn hart over hoe diep onze maatschappij zinkt in de behoefte aan toetsbatterijen om maar zekerheden te verkrijgen, terwijl de uitkomst totaal niet overeen komt met de werkelijkheid. Deze werkelijkheid ligt nl.veel complexer en genuanceerder dan welke toets ooit kan benaderen! Toets maar daar waar je wilt, maar blijf altijd kijken naar het kind, luister naar het kind, vraag naar dat waar het kind aangeeft mee bezig te zijn, want daar kun je op aansluiten.
Mijn kleinkind is zo slim dat hij weigert dergelijke domme vragen zomaar vanuit het niets serieus te nemen. Maar hij bulkt van de humor en geeft er deze heerlijke draai aan.
En dan wil ik niet zeggen dat hij niets meer hoeft te leren, want, on ee, het dagelijks leven is uiterst complex voor hem, veel ingewikkelder voor hem dan menig ander kind. Laat daar dan maar zijn lage IQ voor staan, dan kan ik er vrede mee hebben. Alleen, dat weet ik niet door die test, maar door te kijken naar het kind en ermee te werken.
LikeGeliked door 2 people
MET TRANEN IN MIJN OGEN EN EEN BROK IN MIJN KEEL. EN VOL LIEFDE EN RESPECT VOOR DIE KLEINZOON VAN ONS…
LikeGeliked door 1 persoon
Een waardevol manneke!
LikeGeliked door 1 persoon
Tja.. Het begint al met de eerste zin: een test afnemen op een niet-vertrouwde locatie door een vreemde.. Dat lijkt me voor geen enkel kind een gunstige start van een intelligentietest.
Fijn dat jullie goed naar het mannetje kijken naar wat hij echt nodig heeft, hoe lastig dat ook is in deze hokjesmaatschappij!
LikeGeliked door 1 persoon
Ach door de hele geschiedenis heen hebben zogenaamde door hun tijdgenoten gerespecteerde kenners zo veel talent miskend! Voorbeelden te over: Vincent van Gogh was maar een kladderaar, Galilei wilde de aarde niet als middelpunt van het heelal beschouwen, Einstein en Darwin werden als mafkezen beschouwd en ga zo maar door. En voor de rest : inkompetentie houdt van denigrerende stempeltjes…
M’ne kleine neefje is een bolleboos, alle kikkerrerrrwten nog aan toe! !!
LikeLike
Ja en hopelijk slaat hij zich ook een beetje vrolijk toch nog door deze idiote wereld heen.
LikeLike
Oh hoe herkenbaar!
Dit zijn “specialisten” die autisme kennen vanuit t perspectief van het boekje
Zo kijken is voor hen valide
Ze vergeten dat ze niet de hele werkelijkheid zien maar puur en alleen datgene waarnemen wat de test en het boekje voorschrijven
Zo klopt de theorie voor ze weer want t wordt toch bevestigd door wat ze zien? Lees: op focussen
De rest wordt genegeerd
Dit noemen we geen waarneming if observatie maar eerder self fulfilling prophecy.
Wat ik wil zien zie ik en niet meer.
Mag ik je blog delen?
Ps
Ik heb drie prachtige unieke kinderen met autisme
Ze zijn geweldig en vaak ook geweldig moeilijk geweest. Zo veel frustraties van onbegrepen zaken en emoties bij hem zelf en door anderen… maakt dat ze regelmatig niet te houden waren.
LikeLike
Dank je wel Elayne. Ik ben de grootvader maar sinds de geboorte van het oudste kleinkind nauw betrokken, samen met mijn vrouw, bij de opvoeding. Uiteraard prima dat je het bericht deelt. Drie autistische kinderen, ga er maar aan staan. Heel veel liefde en wijsheid toegewenst!
LikeLike
Pingback: EEN BLIK HET PARADIJS IN | De Hermitage
Klinkt precies ons zoontje ! Herkenbaar!
LikeLike
Pingback: Focus | Pieter Simons column
Pingback: Het begin van alles | De kwintencirkel
Pingback: Begrijpend lezen | De kwintencirkel
Wow wat ontzettend herkenbaar! En geweldig geschreven. Wij hebben een zoon van 5 jaar die tegen hetzelfde aanloop en zoveel gelijkenissen heeft (met gemak tot 200 tellen in de tafel van 5 en terug, passie voor planeten). Volgende week staat bij ons het eerste deel van de IQ-test te wachten. Spannende periode, maar anderzijds ook wel fijn want na dit traject krijgen wij hopelijk als ouders (maar ook school) ook tools en meer inzicht.
Dit blog is in 2017 geschreven, toen uw kleinzoon 4 jaar oud was. Ik vraag me af hoe het nu met uw kleinzoon gaat (anno 2022). En hebt u nog wat waardevolle tips die u wellicht zou willen delen?
Ik wens u en uw kleinzoon alle goeds.
Hartelijke groet,
S. de Hoop
LikeLike