-‘Wat doet u, waarom maakt u foto’s?’
-‘Omdat ik het een mooi stadje vind.’
-‘Mijn vader schildert dit soort plekjes, hij is schilder. Kent u hem?’

Mijn kleinzoon, op weg naar huis, komt een kiekjes schietende toerist tegen. Vervolgens vertelt hij hoe zijn vader heet, hoe hij zelf heet en waar hij woont. O, ja, hij wil een beroemde organist worden.
–‘Morgen krijg ik les van een beroemde organist op het Moreau-orgel,’
voegt hij er nog aan toe.

De dag er na is het dan zo ver. Hij schreeuwt het in Gouda van alle daken, al lopende samen met mij door de binnenstad.
-‘Ik krijg orgelles, in de St. Jan. Zien jullie dat, in díe kerk daar. Op het Moreau-orgel!’
 We zetten de paraplu op, we hadden in de auto al een donkere lucht zien aan komen en het begon nu stevig te regenen. We waren er veel te vroeg, bij zijn tweede orgelles, en deze was dus in de Sint Jan. Hij rende voor me uit en stormde naar de balie.
-‘Ik heb orgelles op het Moreau-orgel. Moeten wij betalen?’

Ik kwam er aan en verduidelijkte de situatie.
-‘Zo’n kleine jongen, heeft hij orgelles?
‘-‘Ja zeker. Maar we zijn hier nu voor het eerst en we weten niet hoe het werkt. De les is trouwens pas over twintig minuten.’

We mochten alvast de kerk in en hoefden niet te betalen. Mijn kleinzoon was nog steeds even opgetogen. Hij liep een klein stukje verder en wees omhoog:
-‘Daar, opa zie je het? Dat is het Moreau-orgel. Daar krijg ik les.’
Toen vroeg ik hem dringend om niet te gaan rennen en alleen maar zachtjes te praten.
-‘Kom, dan gaan we hier even zitten, en dan kunnen we ook goed naar het orgel kijken.’

Dat was te veel gevraagd. Gelukkig was hij wel stil en ging niet rennen, maar met ferme pas ging hij de hele kerk bestuderen. Ik bleef nog even zitten en ging toen toch maar kijken wat hij aan het doen was.

Hij had zijn leraar al ontdekt. Hij was met anderen aan het praten, vertelde mijn kleinzoon.
-‘Heeft hij jou gezien?’
-‘Nee hoor.’
Ik verwonderde er mij over dat hij niet naar hem toe was gerend en hem had aangeklampt. Hij snapt dus dat hij dat niet zo maar mag doen. Intussen was hij wat rustiger geworden. We keken naar een schilderij en enkele van de prachtige “glazen”, de beroemde glazen van Gouda, de eeuwen-oude glas-in-lood-voorstellingen.
-‘Wie is dat?’
-‘Dat is koning David. Kijk maar. Hij heeft een kroon op. Weet je waarom het David is, kijk maar eens achter hem? Daar staat een harp. En Koning David kon de harp bespelen.’
-‘O ja.’
Hij weet hoe een harp er uit ziet. En ik vertelde dat deze koning voor kwam in de bijbel en dat hij heel veel psalmen heeft geschreven. In protestantenkerken worden altijd veel psalmen gezongen. Dat wist hij ook. Hij kijkt op youtube vaak naar filmpjes naar organisten en soms ziet hij dan ook een stuk van een dienst. Hij speelt zelf inmiddels ook soms psalmen. Die heeft hij gehoord en speelt hij na. Met mooie akkoorden erbij. We zagen een bordje met PS en een nummer. Ik legde uit wat dat betekende.

Eindelijk kwam zijn leraar. Deze zette het orgel aan en onmiddellijk begon mijn kleinzoon te spelen en vooral te luisteren naar de prachtige klanken van dat orgel.

De les ging vrij goed. O, dat noten lezen. Maar hij deed zijn best. Helaas, zijn focus blijft heel kort. En aan het einde van elke oefening speelde hij de slotnoot van het vervelende deuntje met een akkoord erbij en wilde dan gelijk gaan improviseren. Toen zijn leraar dat door had sprak hij af, dat wanneer hij eerst het liedje goed gespeeld had dat hij dan iets mocht spelen wat hij zelf wilde. Op het einde deed hij er nog een schepje boven op. Hij mocht de liedjes van het orgelboek spelen met akkoorden erbij die hij zelf mocht verzinnen. Ook ging hij mee spelen en veranderde van allebei de manualen het register. Hij trok de knop van een kwintregister uit. Mijn kleinzoon speelde een C.
-‘Hé, de C klinkt nu als een G.’
Verwonderd hoorde zijn leraar dat en legde uit wat een kwintregister was.

De les zou normaal 20 minuten mogen duren, maar het werden er 40. Vooral omdat elke oefening bijna niet door hem afgemaakt werd. Maar mijn kleinzoon vond het een goede les. We liepen naar buiten. Het was vrijwel droog en er liepen mensen op de markt. Hij riep iedereen toe:
-‘Ik heb op het Moreau-orgel gespeeld!’

Meer informatie over het Moreau-orgel vind je hier: