Mijn oudste dochter vertelde hoe mijn tweede kleinzoon straf had gekregen omdat hij in de kleuterklas een kerstboom had omgegooid. De piek en een aantal ballen waren daarbij gesneuveld. Toen ik hem samen met zijn broer en zusje van school afhaalde viel mij op hoe hij, nog niet buiten, in de rij stond te stoeien met het jongetje naast hem en tegelijk ook nog met een jongetje achter hem. Ze hadden veel plezier. Vorig jaar nog was hij in groep 1 een klein verlegen jongetje dat probeerde om vooral alles zo goed mogelijk te doen. Hij had toen ook nog niet echt vriendjes. Dat is nu totaal veranderd en ik zag met plezier hoe hij ook op school helemaal zich zelf was, een leuke vrolijke beweeglijke opdonder. Alhoewel kerstbomen omver gooien uiteraard ook niet mijn voorkeur heeft.

Mijn oudste kleinzoon had orgelles en omdat mijn vrouw niet thuis was nam ik ook zijn beweeglijke broertje en zusje mee. De les was om vier uur en om vier uur ging ook de kerk dicht. De koster sloot alles af en maakte bij de hoofdingang de lichten uit. Ik bleef met de kleintjes in de kerk, die koud en zwak verlicht was. We bleven wachten tot de les van de oudste was afgelopen. Op een scherm konden we wel zien wat er daarboven bij het orgel gebeurde. Ze waren zo uitgekeken. Die grote kerk nodigde uit tot rennen en huppelen over grote treden, of verstoppertje spelen. Ik liet hen begaan, zo bleven ze warm, maar ik was wel voortdurend bezig met te zeggen dat ze alleen zachtjes mochten praten, want al die geluiden kon je tot boven bij het orgel in de verder doodstille kerk horen. Ze probeerden het braaf.

Toen de les bijna afgelopen was ging ik met hen naar boven. Ze mochten nog even luisteren naar het orgelspel van broerlief. Hij had heel erg zijn best gedaan om al die moeilijke noten te spelen. Nu mocht hij tot slot uit zijn hoofd de toccata in D-mineur spelen. Zijn docent trok aan een aantal registers en maakte er een soort tutti van. Hij mocht zelfs het pedaal gebruiken. Broer en zus waren nieuwsgierig en gingen naast hem zitten op het orgelbankje. Hij speelde de toccata in een verkeerde toonsoort, in A mineur, zoals hij ook op het in-geprogrammeerde deuntje op zijn keyboard staat. De docent onderbrak en vertelde dat hij een kwart hoger moest beginnen, in de officiële toonsoort. Dat deed hij zonder aarzelen. Het was dan wel net iets meer zoeken, maar dat doet hij gewoon even. In de halfdonkere kerk klonk Bach. Heerlijk.

Thuisgekomen stond er bij ons ook een klein kerstboompje, met kerstballen en een piek. Mijn oudste kleinzoon vond dat daar best meer in kon. Al de acht planeten die hij kreeg van Sinterklaas werden er in geplaatst: vol voldoening zag hij dat we nu een planeten kerstboom hadden! Het complete zonnestelsel in huis!

Zijn broertje had ook een idee: vier knuffeltjes in de boom. Zo hingen tussen de planeten een zeehondje, een egeltje, een lammetje en een varkentje. Maar voordat de versiering af was waren er wel al twee kerstballen naar beneden gedonderd. Helaas hadden die de val niet overleefd.
–‘Ik deed het per ongeluk.’
Uiteraard. Braaf veegde hij met veger en blik de restanten op en deponeerde hij de inhoud van het blik behendig in de prullenbak. Helemaal in kerstsfeer speelde zijn broer op de piano alle mogelijke kerstliedjes zoals Jingle-Bells. Wat knap eigenlijk alweer, ook met die begeleiding. Er brandden kaarsjes. Buiten was het alweer donker. De knuffels hadden inmiddels de kerstboom verlaten. Alleen nog wat rode exo-planeten (de officiële ballen) en de planeten van ons zonnestelsel waren aanwezig. Laat de kerst maar komen! Met kling klokje klingelingeling liepen ze door het ook al weer zo donkere gezellige stadje naar hun eigen huis.