Mijn dochter had gevraagd of ik misschien met Gijs naar de open dag van het Conservatorium van Den Haag wilde gaan. Het was voor haar te hectisch op die dag. Bij haar en ook bij mij zijn er emotionele dingen gaande welke vragen om af en toe een vorm van afleiding. Bovendien wilde ik ook graag meer weten over met name de Jong-Talent klas. Ook mijn vrouw ging mee. Dus gezellig gingen we met ons drietjes in de auto naar den Haag. 
-‘Op een open dag mag je in principe overal naar binnen lopen’, vertelde mijn vrouw.
-‘Er worden op zo’n dag concerten en openbare lessen gegeven. En je kunt heel veel informatie krijgen. Heel veel mensen zitten er voor klaar om op alles wat je wil weten antwoord te geven. Maar: je mag niet alleen zomaar ergens naar binnen gaan, altijd samen met ons, anders zijn we je zo kwijt!’

De parkeergarage naast Amare leek wel een “backroom”. Gijs zijn fantasie sloeg gelijk helemaal op hol. Allerlei werelden van zijn favoriete computerspel minecraft leken daar niet zozeer virtueel, maar helemaal in het echt aanwezig te zijn.
Toen liepen we naar binnen. Er klonk muziek! En dat bleek op meer plaatsen zo te zijn. Opeens was Gijs verdorie toch verdwenen. We keken om ons heen en we zagen de ingang van de grote concertzaal. Ja hoor, daar zat hij lekker op de zoveelste rij, te luisteren. We gingen naast hem zitten. Er klonk barokmuziek, gespeeld op klavecymbel, cello en twee violen. Na twee onderdelen van een suite wilden we wel weer eens wat anders horen. Voorzichtig verlieten we de zaal.
Uit een andere ruimte klonken vreemde klanken.
-‘Wat is dat?’ Gijs keek me verward aan. Hij kon het niet thuis brengen. Ik ook niet. Het was vast iets van de afdeling elektronische muziek. Uit weer een andere ruimte klonk er jazzmuziek. Dat herkende hij gelijk. Hij dacht dat het iets van Oscar Peterson zou zijn. Dat zou zomaar gekund hebben.
-‘Er is hier overal muziek!’
Maar waar we in ieder geval ook voor kwamen was, om meer informatie over de “jong talent”- klassen te krijgen. Daarvoor moesten we op de zesde verdieping zijn. We zagen daar gelijk allemaal klaslokalen, maar daar klonk geen muziek. Het waren klassen van de middelbare school en op het einde waren er ook nog twee klassen van het basisonderwijs: klassen van de groepen 7 en 8. De klas van groep 7 leek wel wat op die van zijn huidige school, alleen was hij kleiner: tot 21 kinderen konden er in. Een jongen van groep 8 en een meisje van groep 7 verwelkomden ons en schoten Gijs aan. Zij wisten er alles van. Van het rooster,  van de leuke dingen (knutselen voor de kerst, zwemmen), van de studielokalen waar je een aparte sleutel voor kreeg enz.
-‘Wat speel jij?’
-‘Kerkorgel.’
-‘Wat leuk!’
-‘En jij?’
-‘Ik speel harp.’
-‘En ik speel slagwerk, allerlei verschillende soorten, bijvoorbeeld marimba.’
Het “harpmeisje” liet wat schoolschriften zien, bijv. eentje van aardrijkskunde. Het leek erg op wat hij al kende. Er bleek ook een lokaal te zijn waar je orgel kon studeren. Dat was lokaal 563. We gingen er heen. Inderdaad, we zagen vanuit de gang een soort electronisch orgel met twee manualen en een pedaal. Maar er zat iemand in dat lokaal die op een ander instrument speelde, hij was duidelijk aan het studeren.

Toen gingen we naar de coördinator van de Jong Talentklas. Ze had Gijs eigenlijk weinig meer te vertellen, hij wist inmiddels alles al.
-‘Alleen een ding moeten jullie wel weten: Ik heb autisme.’
De vrouw verblikte nog verbloosde.
-‘Heb je daar last van?’
-‘Eh ja, of eh nee.’
-‘Och, ik heb een oudere broer, die heeft ook autisme.’
-‘Heeft die zwaar autisme?’
-‘Eigenlijk best wel.’
-‘O, maar dat heb ik niet. Ik heb het in een lichte variant. Weet u iets van autisme?’
-‘Ja zeker, en geen enkele autist is hetzelfde.’

Of er nog vragen waren? We vertelden dat het best wel lastig zou zijn om naar het Conservatorium te gaan vanuit Schoonhoven. En zij vertelde dat als Gijs zou komen hij de enige orgelleerling zou zijn in de Jongtalent-klas. En dat ze bezig waren om te kijken wat ze konden regelen voor hem. En dat zijn moeder altijd kon bellen.
-‘Dank je wel!’
We gingen weer naar buiten.

In de auto op weg naar huis sloeg de onzekerheid toe. Hij wilde, dacht hij,  toch liever naar een middelbare school in Schoonhoven, en die afmaken en voorlopig bij zijn orgeldocent in Gouda blijven. Afgelopen woensdag verzon hij op les zelf barokversieringen bij een variatie op een thema van Willem Vogel. Bij zijn vertrouwde docent. In de prachtige St. Janskerk.