‘Lieve mensen.’ Zo worden de luisteraars van radio 4 vaak aangesproken. ‘NPOklassiek, dat voel je.’ Je voelt hoe je geest helemaal wordt vertroeteld, hoe alles mooi moet klinken en elke dissonant wordt weggepoetst. Alleen al de aankondigingsstune van ‘de klassieken’ dompelt je in dat zachte badje. Met een zacht gevooisde stem worden alle muzakmuziekjes aangekondigd en wordt van je verwacht je thuis te voelen bij dat lieve clubje. Alles draait om ‘gevoel’. Ook in het land zijn er concerten met ‘de mooiste muziek’ door ‘topmusici’.

Elke zender heeft zijn stijl. De oubollige ouwe jongens krentenbroodstijl van radio 528 probeert een thuisgevoel te geven aan een andere doelgroep waar ik me evenmin bij thuisvoel. Maar ze zullen me denk ik niet snel aanspreken met ‘lieve mensen’.

Hoe zouden de honderden mensen zo’n 100 jaar geleden wekelijks naar de orgelbespeling van Louis Vierne hebben zitten luisteren in de Notre Dame van Parijs? Ze luisterden naar de imponerende geest van een blinde organist die hen steeds weer wist mee te voeren in zijn universum. Is het mooie muziek voor lieve mensen? Nee, het is goede muziek voor mensen met een open geest. Luister naar het prachtige spel van Hayo Boerema op het Marcussen orgel van de Laurenskerk van Rotterdam. Het larghetto uit de vijfde orgelsymfonie van Vierne