Velen zullen vanochtend de prachtige rode zonsopgang gezien hebben. Zo kwart voor negen een prachtige rode bal net boven de Zuid-Oostelijke horizon. Bij mij zie je hem vanuit mijn huis dan over de Lek opkomen, een prachtig gezicht. Dat belooft niet veel goeds. Morgenrood, water in de sloot. Terwijl ik dit in tik is de lucht nog vrijwel helemaal blauw maar over enkele uren ziet het er heel anders uit vrees ik.

Wie nog enkele uren eerder op was heeft de conjunctie van Maan met Venus kunnen zien. En een eindje verder weg op dezelfde lijn Mars en Jupiter. Opvallend is dat je nu ook een paar echte sterren heel goed kunt zien zo in de schemering in het ZO. Tussen Venus en mars in, iets lager aan de horizon, staat de ster Spica van het sterrenbeeld Maagd. Feitelijk gaat het om een dubbelster, maar de tweee sterren staan zo dicht bij elkaar dat je ze als een geheel ziet. Dat is niet altijd zo geweest, in de oudheid werd Spica echt als een dubbelster gezien. De grootste van de twee is een zogenaamde witte reus. Heel groot maar vooral ook heel heet. Een grote ster in de bloei van zijn leven. Een heel eind boven de maan zie je Arcturus, zo mogelijk nog helderder. Deze ster, ook wel de berenhoeder genoemd, is een zogenaamde oranje reus. Dat is een fase voor dat de volgende fase ingaat: rode reus. Daarna volgt er een nova of supernova en tot slot ontstaat er een dwergster, neutronenster of zwart gat, dit allemaal afhankelijk van de grootte van de oorspronkelijke ster. De kleurverandering treedt op door het omzetten van helium in koolstof. We zullen het voor het gemak houden op Spica als jonge ster en Arcturus als al wat op leeftijd. Oud en jong, samen met onze hoeders van gevoelens, schoonheid, kracht en macht.