Bij mijn bezoek aan Zuid-Frankrijk afgelopen week had ik het geluk dat er enkele zeer heldere dagen en nachten waren. Zo zag ik de maan met mijn fotocamera als nooit tevoren, enkele dagen voor hij vol was.

Bij de avondhemel waren uiteraard het sterrenbeeld Orion en de heldere ster Sirius erg mooi te zien. Wel was er storend licht doordat de maan al bijna vol was. Het viel me trouwens later in de week op hoe Sirius al vroeg in de schemering zichtbaar was, net alsof je naar Venus of Jupiter keek. Sirius is de ster links onder op het plaatje.

In de vroege ochtend, 27 februari om 6 uur, was de sterrenhemel echt spectaculair. De maan was weg waardoor het zicht daardoor niet gehinderd werd. Maar het was zo wie zo extreem donker. Er was geen enkele vorm van verlichting in de wijde omgeving te bekennen. Zo zag ik duizenden sterren. Op de volgende afbeelding kun je dat als je een goed scherm gebruikt enigszins zien, het is me eigenlijk nooit eerder gelukt zoveel sterren met mijn camera te vangen. Naast die duizenden sterren zie je ook vijf wat meer heldere puntjes. Dat zijn van links naar rechts Saturnus, Mars, de rode reus Antares, Delta Scorpii en tot slot de meest heldere van het stel: Jupiter. Antares is een van de allergrootste sterren die we kennen. Het is een rode reus tegen het eind van zijn leven. De ster Delta van het sterrenbeeld Schorpioen is een dubbelster die varieert in sterkte. Hij is nu erg goed te zien met een magnitude van ongeveer 1.5.

Dat het erg helder was bleek wel als je overdag naar het zuiden, richting Pyreneeën keek. Je zag de bergen die zo’n 100 km verder waren tot vlak boven de horizon, wat enigszins onwerkelijk aandeed.