De afgelopen week was er weer veel te zien aan de hemel. ’s Ochtends kon je een gebogen lijn trekken van de zuid-oostelijke horizon naar de westelijke horizon en dan kon je een uur voor zonsopgang Venus, Saturnus, Mars, Jupiter en de maan zien. De maan is daar nu alweer verdwenen, maar met goed weer en daarnaast veel geluk kun je nu vlak onder Venus de kleine Mercurius gaan zien, en de rest van de planeten is er dan ook nog steeds. De belangrijkste Romeinse goden op een rij!

Daarnaast was er ook belangwekkend nieuws over ons zonnestelsel, waarover later meer. En: er komen nog steeds foto’s binnen van Pluto, gemaakt in juli 2015. Het binnenhalen van de data kost maanden, door de grote afstand van Pluto. Erg leuk is dat er ook afbeeldingen van de manen van Pluto binnenkomen. De grootste maan van Pluto is Charon, half zo groot als de planeet zelf, dus bijna een soort dubbelplaneet. De kleine maantjes heten Styx, Nix, Hydra en Kerberos.

De afbeeldingen van deze kleine manen stellen nog niet veel voor, maar als je je realiseert hoe klein ze zijn en hoe verschrikkelijk ver af ze staan, dan is het nog een wonder dat we toch al een “persoonlijke” indruk kunnen krijgen. Ja, persóónlijk. Want net als alle planeten zijn ook de manen van planeten eigen entiteiten met een eigen naam. Allemaal afkomstig uit de Griekse en Romeinse mythologie. Pluto (bij de grieken Hades) is de god van de onderwereld. Nadat in de 18^e en 19^e eeuw Uranus en Neptunus waren ontdekt volgde in de 20^e eeuw Pluto. Nog steeds volgde men bij de naamgeving de lijn die de Romeinen al hadden aangegeven: planeten staan voor goden. En Pluto was zo verschrikkelijk ver weg, dat kón alleen maar de God van de onderwereld zijn, dus Pluto. Toen pas veel later Charon, en nog later de kleinere maantjes werden ontdekt, bleef men in die sfeer. Als Grieken of Romeinen stierven gaven ze de overledene een muntje mee. Met dat muntje konden ze de veerman Charon betalen, die hen de rivier de Styx overzette om zo in de onderwereld te kunnen komen. De moeder van de veerman Charon is Nix, de godin van de duisternis en de nacht. Kerberos is de driekoppige hellehond, die de ingang van de onderwereld bewaakt. Hydra is het veelkoppige monster dat door de held Hercules werd verslagen als een van zijn 12 werken. Hydra is een dochter van Typhon, ook een monster, welk ooit de heerschappij met Zeus bestreed en na de overwinning van Zeus werd opgesloten onder de Etna. Af en toe hoor je hem nog brullen en vuur spuwen… Hydra is door Hercules verslagen, maar leeft nog voort als een van de maantjes van Pluto.

Toen kwam het nieuws dat er bijna zeker nog een grote planeet van het kaliber Uranus is, veel en veel verder dan Pluto. Ik was helemaal opgetogen! De toonladder heeft immers twaalf tonen…. De afstand van die nieuwe planeet is zo groot dat hij nauwelijks zonlicht kan weerkaatsen dus met optische telescopen zal hij niet zijn te zien. Er zal nu wel koortsachtig gerekend gaan worden waar je hem eventueel zou moeten zoeken en hoe je hem dan toch op een of andere manier fotografisch of nog anders kan vastleggen. Als je de positie exact zou weten, inclusief de omloopssnelheid en andere relevante factoren, dan zou je er weer een missie op kunnen loslaten, net als op Pluto. Hij zou ongeveer 2 keer zo ver moeten staan als Neptunus. Dat betekent dat als je het goede moment kiest met de juiste raketversnelling, dat deze planeet over een jaar of 25 bezocht zou kunnen worden, op een vergelijkbare manier als nu Pluto is bezocht. Poe hei…. Hoe zou hij genoemd gaan worden? Waar kom je als je de styx over bent,  je de hellehond voorbij bent, de koningin van de nacht achter je hebt gelaten, het dodenrijk uit bent? Waar kom je dan uit?