Raven, kraaien, kauwtjes. Ze zijn allemaal zwart en ze behoren tot dezelfde familie. Globaal zie je dat aan de kleur, maar vooral ook hoor je het aan de geluiden die ze produceren: schelle, schorre geluiden. Bij de oude Grieken was de raaf de dienaar van de god Apollo. Apollo, een van de zonen van de oppergod Zeus, was oorspronkelijk een god van herders. De raaf was een knecht van Apollo die voor hem water moest halen. Een keer kwam hij veel te laat omdat hij heel lang vijgen had zitten snoepen. Toen moest de raaf een smoesje verzinnen. Hij had zogenaamd last gehad van een waterslang bij het halen van het water. Deze waterslang nam hij daarom maar mee in zijn bek. Apollo was woedend. Hij veroordeelde de raaf tot het eeuwig dorstig zijn. Dat maakte dat hij een schorre stem kreeg. Waterslang (hydra),  raaf (corvus)  en waterbron (crater) kwamen als sterrenbeelden dicht bij elkaar aan de hemel te staan.

Vanochtend hoopte ik Mercurius aan de ochtendhemel te kunnen zien. Mercurius, de planeet die het dichtste bij de zon staat, zie je in Nederland zelden. De ogenschijnlijke afstand tot de zon is zo klein dat hij altijd dicht bij de horizon staat en daar staan in Nederland bijna altijd wolken. Eergisteren was de schijnbare afstand zo groot dat onder goede omstandigheden deze planeet te zien had kunnen zijn. Helaas, het was die dag bewolkt. Gisterochtend ook. Nu gaat hij elke dag alweer snel richting zon en is de kans om hem te spotten veel kleiner. Zo ook vanochtend toen het eindelijk weer een keer helder was. Ik zag wel Mars, die ook nog steeds heel dicht bij de zon staat, maar deze planeet was wel net te zien. Behalve het sterrenbeeld maagd zag ik ook het sterrenbeeld Corvus, de raaf. Ook dat sterrenbeeld zie je niet zo vaak, maar nu was het supergoed te zien.  De waterslang stond te dicht bij de horizon, op misschien een enkele ster na heb ik dat beeld gemist. Ook Crater de waterbron, was te zien. Het hele mythologische verhaaltje staat nu elke ochtend getekend aan de sterrenhemel! Dit alles zag ik om kwart voor zeven in de ochtend aan de zuid-oostelijke hemel. Het lichtpuntje zeer laag bij de horizon, links van het midden, bijna achter een wolk, is Mars. De andere sterren kun je lokaliseren aan de hand van het sterrenkaartje dat ik heb bijgevoegd.

Op een foto die ik om half acht exact maakte zag ik een sterretje. Ik pakte thuis mijn programma erbij en stelde het in op half 8 en jawel: het was Mercurius! Toch nog gezien! Mercurius staat dus op de afbeelding hier onder, bijna helemaal links, halverwege de zwarte wolkjes en de bovenkant van de foto. Een goed scherm is noodzakelijk, op je smartphone zie je hem denk ik niet.

Op dit uur waren de ganzen bijzonder actief. Ze verwelkomden de naderende ochtend.

En nog een uur later werden alle eerdere beelden overschaduwd door het grootse beeld van de zonsopkomst. Ik zag Apollo zelf: Apollo Helios, Apollo de Zon, zoals hij later ook werd genoemd. De Raaf was weg, maar zijn meester verscheen in volle glorie.

Een aantal foto’s van 6:45 tot 8:45: Van raaf tot zonnegod