In een eerder blog schreef ik al een keer over het internationale ruimtestation ISS. Ik heb een app die dit ruimtestation volgt. De live webcam aan boord laat het stuk van de aarde zien waarboven hij op dat moment “draait.” En soms kun je met die webcam ook een of twee van de ruimtevaarders zien. Op dit moment zijn er drie Amerikanen, twee Russen en een Italiaan aan boord. De webcam maakt er een echte reality-film van. De satelliet beweegt trouwens met een enorme snelheid: zo ongeveer met 27500 km per uur. Hij ging net boven België en was toen in Nederland gedurende een halve minuut te zien. Nu, niet veel later is hij al bij Slowakije en Hongarije aangekomen.

Maar anderhalf uur eerder was hij spectaculair goed in Nederland te zien en ook iets langer, zo ongeveer gedurende vier minuten. Hij bewoog van west naar oost, bijna recht boven je hoofd. De magnitude (relatieve helderheid) was sterker dan die van Venus of Jupiter. En het was buiten ook nog eens een keer heel helder. Dus ik ging naar de polder waar ik vrij uitzicht had op zowel het westen als het oosten en kon de satelliet makkelijk helemaal volgen.

Ja, wat zie je dan? Een bewegend puntje. Het flikkert niet, het is dus geen vliegtuig. En als je er op inzoomt wordt het groter, maar helaas zie je de vorm ervan nog steeds niet. Wat is daar dan aan, zul je zeggen?

Het is de verbeelding die je erbij moet gebruiken. Heel hoog boven je, op ongeveer 421 km hoogte, dus ver buiten de dampkring in het luchtledige, draait met een enorme snelheid een kunstmaan, met daarin een team dat wetenschappelijke dingen onderzoekt. En ze blijven heel lang in de ruimte. Af en toe worden ze met een raket bevoorraad. Dat gebeurde nog afgelopen week, de bevoorradingsraket werd afgevuurd in Kazachstan, koppelde aan, en leverde weer van alles af. Het team dat er nu in zit zit er al een hele tijd in.

Gezagvoerder Christina Koch uit Amerika zit er al 261 dagen in, de rest korter. Zo lang moet geen pretje zijn maar af en toe hoor je ze onderling converseren en ze hebben geen ruzie of zo. Het klinkt allemaal erg professioneel. Wát een ervaring voor deze mensen! Ik heb ook al twee keer een ruimtewandeling gezien. Een van de astronauten gaat er dan uit om iets te doen. Ook dat wordt enigszins door de webcamera geregistreerd. Maar deze avond, het zien van dat bewegende puntje in de lucht, dat gaf een sensationeel gevoel. Ik keek nu niet naar mijn telefoon maar naar de lucht. Ik voelde een soort combinatie van het ervaren van je eigen nietigheid maar tegelijk realiseerde ik me het enorme menselijke vernuft dat dit allemaal mogelijk maakt. Het was mooi. Het filmpje hieronder heeft slechts betekenis met die dingen in je achterhoofd. Je moet er dus van alles bij denken. Ik ben trouwens zo stom geweest om regelmatig met mijn camera mee te bewegen. Je moet natuurlijk juist laten zien dat de satelliet beweegt, niet je camera…. Ik heb twee korte opnames gemaakt. Eerst is hij nog niet super helder en staat nog redelijk dicht bij de horizon. Je ziet hem op het scherm naar links boven bewegen. Bij het volgende shot is hij al veel beter te zien. Ik moet de camera nu bijna recht boven mijn hoofd richten en intussen de ISS proberen te volgen. Het (per ongeluk) bewegen met de camera suggereert misschien een ongeluk, maar er gebeurt niets. Hij is er nog steeds. Nu alweer ergens in Azië..

De volgende dag ging de zon mooi rood onder. In dat rood zag je ook Saturnus in het ZW langzaam zakken.

Rechts van Saturnus, in het WZW, verscheen even later, om 18:37 uur alweer de ISS. Ik heb nogmaals een stukje van de baan geregistreerd.