Bij ons thuis was er koninklijk bezoek. De koning was er! Hij at in koningsmantel mee aan tafel. Ook danste hij in vol ornaat de tango. Zoals bekend houdt zijne koninklijke hoogheid koning Willem-Alexander ook erg van sport. Dus moest er ook gevoetbald worden. Helaas werkten de elementen tegen.  Maar dat mocht de pret niet drukken.

Mijn oudste kleinzoon heeft dus inderdaad zijn koningsmantel gekregen en wat ís hij er blij mee! Voor hem en voor ons, zijn grootouders, was het dus koningsdag. Tegelijk kreeg hij zijn eerste pianoles. Daarin leerde hij uitsluitend “boer daar ligt een kip in het water”, maar dan met vijf vingers. De duim, pink en veelal ook de ringvinger worden door hem, nooit gebruikt. En het wordt dus tijd dat hij die ook gaat gebruiken. Maar intussen bleef hij daarna gewoon met twee handen en twee of drie vingers improviseren.

Op youtube hoorde hij het thema uit Schindlers’ List van John Williams. Dat vond hij erg mooi. In die opname moest een vrouw die de hobopartij  speelde huilen. Haar dochter zat in de zaal en lachte haar bemoedigend toe. Mijn kleinzoon was zeer onder de indruk. Van de muziek, maar ook van die twee vrouwen. Hij wist zeker dat de moeder deze muziek heel ontroerend vond en dat ze daarom moest huilen.

De vrouw waar het om ging was Davida Scheffers.  Scheffers lijdt namelijk aan een pijnlijke vorm van reuma. Deze ziekte betekent het einde van haar professionele carrière. Haar angst was dat zij binnenkort haar instrument helemaal niet meer zou kunnen bespelen. Nog een keer mocht ze daarom in een orkest de solo spelen. Dat regelde Simone Lamsma voor haar, aangezien ze ontroerd was door het achtergrondverhaal van Scheffers. In dit stuk deed ze het fantastisch. Onder toeziend oog van haar dochter speelde ze haar solo voor een volle concertzaal. Nadat haar deel was geëindigd en Lamsma de vioolsolo speelde, werd Scheffers emotioneel. Net als iedereen in de zaal.

Mijn kleinzoon ging aan zijn tekentafel zitten. Hij  tekende de dochter in de zaal die haar moeder toe lachte. Alle andere mensen in de zaal liet hij in deze tekening weg. Hij kleurde naar mijn idee wel de emotionele gevoelens die uit de film of uit de muziek straalden. Het leverde deze prachtige tekening op.

Het thema van Schindlers’ List probeerde hij daarna ook nog eens in noten op te schrijven.
-‘Opa, is het zo goed?’
Ik vond het geweldig, ik herkende de contouren van het springerige vioolthema. Van noten leren lezen is nog niets gekomen, maar dat komt er zo te zien nu snel aan!