Herfst

Over enkele dagen zijn de dagen weer even lang als de nachten. Door dit astronomische gegeven, veroorzaakt door de omwenteling van de aarde om de zon, waarbij de aarde “scheef ligt”, wordt ons hele weersysteem geregeld. Een deel van de oceanen wordt een tijdlang intensief verwarmd en de aarde probeert dat weer in evenwicht te brengen door het vormen van orkanen. Dat zien we zo in het najaar maar ook in het voorjaar gebeuren. Een deel van de aarde merkt dit op een zeer heftige manier, maar eigenlijk hebben wij in West-Europa daar ook “last” van. Restanten van elke orkaan vormen de basis voor grote lage drukgebieden, waardoor ook hier najaarsstormen gaan ontstaan. En later ook weer de gebruikelijke voorjaarsstormen. De meeste stormen komen hier als de bladeren al van de bomen af zijn of als er nog geen nieuwe bladeren op zitten. Dat is dan weer goed geregeld.

De dampkring van de aarde is heel erg belangrijk. Niet alleen voor het klimaat, de lucht, de ademhaling. Maar ook als schild. 99,9% van alle meteorieten verbrandt in deze dampkring. Zo niet dan zou het landschap bezaaid zijn met kleine en grote kraters als op de maan.

zonnevlamMaar wat misschien nog veel belangrijker is: de magnetosfeer van de aarde. Deze buigt het magnetische veld van de zon af. Dat veld is dodelijk en verwoestend. Af en toe ontstaan er door extra zonnen-activiteit hevige magnetische stormen die potentieel desastreus kunnen zijn. Van 1 tot en met 5 september 1859 was dat zo. In een zonnevlek van de zon was een enorme explosie te zien. Dat veroorzaakte een ongekende magnetische storm die erop aarde voor zorgde dat magnetometers buiten de schaal gingen uitslaan, telegrafisten werden geëlektrocuteerd door hun eigen apparatuur en kompassen op hol sloegen. Niemand wist hoe dat kwam, want men wist nog helemaal niets van de aard van zonnevlekken en men geloofde niet dat de zon op nog een andere manier  dan als warmtebron invloed op de aarde had. Slechts één Engelse geleerde, Richard Kennington, legde de link, maar hij werd uitgefloten en genegeerd.

Wat zou er gebeuren als er heden ten dage weer een dergelijke uitzonderlijke uitbarsting op de zon zou plaats vinden? Stuart Clark, die een boek schreef over Richard Kennington (The Sun Kings) denkt dat de gevolgen nu niet te overzien zouden zijn. Geleerden zijn er zich van bewust dat met name de satellieten die zich in de buitenste gebieden van de aardse bescherming vinden als eerste gevaar lopen. Om maar één simpel ding te zeggen: wég GPS. Maar als je bedenkt dat zelfs telegrafisten werden geëlektrocuteerd dan moet je beseffen dat ook hoogspanningsleidingen en elektriciteits-centrales direct getroffen kunnen worden. Wereldwijd geen stroom. Geen computers, geen internet. Grote delen van de aarde ook zonder mogelijkheid tot verwarmen. Hoe los je dat daarna op zonder de communicatiemogelijkheden zoals we die kennen?

Wilde dieren, vogels, planten zullen er weinig last van hebben. Het is de mens die wordt getroffen. De mens die denkt dat hij de wereld kan maken wordt teruggefloten.

Als je bedenkt dat dit 158 jaar geleden gebeurde, wie zegt dan dat dat niet elk moment nog een keer kan gebeuren? Alle eerdere momenten van extra zonnen-activiteit werden daarvoor nooit gemeten. Het was in de tijd dat men net pas in staat was om dit technisch vast te leggen via een magnetometer. En je kunt hier echt helemaal niets aan doen. Stel dat de zon een soort God is die er op toeziet wat er op de aarde gebeurt. Waar zijn die mensen toch in Godsnaam mee bezig? Hij besluit een milde waarschuwing te geven. Een zonnevlek-explosie volgt en we weten weer waar we staan. Trump kan drukken wat hij wil op zijn rode knop. Er gebeurt niets….

De dagen zijn weer even lang als de nachten. Er lijkt even weer een soort evenwicht te zijn ontstaan. Dan wordt het steeds langer donker. En zien we alles vanuit de nachtzijde. Als je dan buiten bent en kijkt naar de hemel besef je als het goed is de enorme nietigheid van de mensheid. Zelfs die van de aarde. Ik ga binnenkort weer regelmatig in het holst van de nacht naar buiten. Om me heel erg klein te voelen. En dat voelt goed. Dat weet ik.

Over Pieter Simons

Docent muziektheorie. Interesses: geschiedenis algemeen, kunstgeschiedenis, lokale geschiedenis, muziek en muziektheorie, filosofie, astronomie, fotografie, natuur, wilde bloemen. En daarnaast allerlei maatschappelijke dingen als onderwijs en opvoeding
Dit bericht werd geplaatst in Astronomie, filosofie en getagged met , , , , , . Maak dit favoriet permalink.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.