Sycilië werd lang als de graanschuur van de omringende mediterrane landen beschouwd. De vruchtbare gebieden rond de Etna konden vele monden voeden. Ook waren er veel boomgaarden met sinaasappelen, pistache noten en de Siciliaanse wijn was beroemd. Kortom: daar wil je wel de baas zijn. Je kunt er stinkend rijk worden.

Dit had tot gevolg dat diverse volkeren probeerden het eiland te bezetten, de er al wonende bevolking te onderwerpen en tot horigheid te brengen en deze voor hen te laten werken in de landbouw. Ook waren er volken die niet persé de baas wilden zijn op Sicilië, maar die genoegen namen met talloze strooppartijen. De Arabische moslims hebben om die reden lang afgezien van een invasie op Sicilië. Af en toe een stevige strooppartij was genoeg. Ze hebben er heel wat marmer vandaan gehaald.

De bezetters die er zo in de loop van de tijd waren zijn talloos. Om de voornaamsten op te noemen: Feniciërs, Grieken, Romeinen, Byzantijnen, Arabieren, Normandiërs. De stad Syracuse is zeer lang in handen van de Grieken geweest, net als een groot deel van de oostkust en de zuidkust. In die tijd waren in het westen de uit Noord-Afrika afkomstige Feniciërs daar de baas. De Griekse steden op Sicilië concurreerden onderling, dat deden ze bijv. door grote tempels te bouwen, direct zichtbaar vanuit de zee. Wie had de grootste en machtigste tempel? Veel ruïnes van die tempels vanaf de achtste eeuw voor Christus vinden we in het zuiden van het eiland, met name in Agrimento, maar ook in Syracuse. Daar zijn de resten van de tempel van Apollo nog te zien. Nu midden in de stad, maar in de tijd dat hij gebouwd werd lag hij vlak bij zee.

In Syracuse, maar ook in de hele omgeving is nog veel te vinden van dit Griekse verleden. Zelfs in de tuin van ons huisje vlakbij Eloro was er een Griekse put en stond er iets verder ook een restant van een Griekse wachttoren. En we zagen de ruïnes van ooit een grote stad, Megara Hyblaea, iets ten noorden van Syracuse.

Maar het meest bijzondere was eigenlijk de kathedraal van Syracuse. Van buiten helemaal barok, van binnen een combinatie van stijlen. Je zag nog een deel van de Griekse zuilen die ooit dienden als onderdeel van een tempel, die later is omgevormd tot christelijke kerk. Dan waren er ook nog Byzantijnse elementen te vinden, zoals enkele kapellen met koepels en Byzantijnse afbeeldingen. En uiteindelijk was er heel veel barok. In die kerk is ook Sint Lucia begraven. In enkele aparte relieken-kastjes zijn een jurk en haar schoenen te zien. Ook een bot van haar linker been is apart aanwezig.

De stad was erg aangenaam, zo vlak bij de zee. Prachtige bomen decoreerden de parkjes. En er waren veel leuke winkeltjes. Syracuse is een stad om nog een keer naar terug te keren. We hebben het Griekse theater nog niet gezien en ook zijn we niet in het archeologisch museum geweest. Wie weet!