Toen de komeet Neowise het beste te zien was, zo’n tien dagen geleden, heb ik hem gemist. Daar baalde ik ontzettend van. Ik herinner me nog goed Hale-Bopp die in het voorjaar van 1997 een hele tijd te zien was en ik volgde hem tot het niet meer kon. Ik maakte er met mijn VHS-camera uit de hand een filmpje van.

We gingen dat jaar niet zoveel later met het vliegtuig naar Corsica. Tot mijn verbazing zag ik gelijk de eerste avond vanuit het appartement: Hale-Bopp! We waren zoveel zuidelijker dat hij daar nog steeds te zien was. En dat bleef die hele week zo.

Maar nu hebben we dan Neowise. Die is minder helder en ook niet zo lang achter elkaar goed te zien. Officieel moet hij nu nog te zien zijn maar je hebt een goede standplaats nodig. Hij is nu zichtbaar in het NNW, rechts onder de Grote Beer. Dus laag aan de horizon. Afgelopen nacht was het helder. Ik werd wakker om half 3, kleedde me aan en ging met mijn verrekijker en camera naar buiten. Het bleek toch ook een beetje heiïg. En ik wist al dat de kans om hem te zien niet meer zo groot was. Maar ik gaf niet op. Wetend waar ik zoeken moest vond ik hem met de verrekijker. Wat een nietig onscherp object! Maar goed, ik heb Neo-Wise gezien. Zou ik hem ook op de foto kunnen krijgen? Het was donker, ik had geen zaklamp of mobiel bij me en zat te kloten met de instellingen van mijn camera. Slechte voorbereiding dus. En ik had al een heel stuk moeten lopen om enigszins voorbij het felle licht van de lantaarnpalen op de dijk te zijn. Uiteindelijk kreeg ik hem er toch nog enigszins op. Net boven de boom steekt hij zijn staart omhoog, iets naar links gericht. Zoals ik het ook zag door de verrekijker.

Toen dacht ik: ik ga de andere dingen bekijken die er te zien zijn. Jupiter en Saturnus (en Pluto) in conjunctie, die kon je niet missen. Het was nieuwe maan en tegelijk ook oppositiestand van Saturnus. Er was als het ware een rechte lijn te maken door de aarde heen van Saturnus naar de zon en de maan.

En natuurlijk Jupiter met zijn manen. Van links naar rechts Callisto, Io en Europa. De grootste maan, Ganymedes, bevond zich sinds enkele uren net achter Jupiter en was dus niet te zien. Het blijft een klein wonder dat je als je het eenmaal weet deze manen zo goed kunt zien met de telelens.

In het OZO stond Mars, helemaal rood. Dat rood kwam vreemd genoeg niet op de foto, nu was het slechts een normaal vlekje. Ik keerde mijn hoofd terug richting het noorden, naar de Grote beer. Zoef! Daar schoot aan de westelijke hemel, net toen ik me aan het omdraaien was, van zuid-naar noord een opvallende meteoriet door de lucht, een prachtige “vallende ster” dus. Ik maakte nog een foto van het gebied rond de Grote Beer en luisterde nog een tijdje naar het gekwaak van de kikkers.

Eigenlijk wilde ik nog opblijven tot zonsopgang. Maar dat zou nog enkele uren duren en ik begon het een beetje koud te krijgen. Maar het was een heerlijk stukje nacht. Én: ik heb Neowise gezien!