Weer zo’n mooie lucht, enkele dagen geleden kon je in Nederland zelfs het noorderlicht zien! Ik stond aan de dijk te kijken naar de hemel en ook maakte ik foto’s met mijn camera. Er kwam een man langs met een grote hond.
-‘Weet jij misschien wat voor sterren die twee sterren daar zijn?’
Hij wees naar Venus en Jupiter. Ik legde het uit en vertelde wie van de twee Venus en wie Jupiter was. En dat ze vanaf overmorgen andersom stonden. Hij keek me stomverbaasd aan.
-‘Hoe kan dat?’
Zo gaf ik in een vogelvlucht wat basiskennis over de planeten. Dat Venus dichtbij de zon staat en we zien hem in zijn draaiing om de zon soms de ene kant uitgaan, soms de andere kant. Vanaf juni gaat hij weer richting zon. Ik zag aan de man dat dit zijn verstand te boven ging,
-‘Weet je misschien ook wat voor planeet daar staat?’
We moesten een stukje terug lopen en hij wees naar Sirius.
-‘Dat is geen planeet, maar een ster. Het is vanuit de aarde gezien de meest heldere ster die er is.’
-‘Maar die schittert zo sterk, hoe komt dat dan?’
Oef, hoe zeg je dat in het kort.
-‘Met deze camera kan ik inzoomen op planeten of op de maan. En dan worden ze echt groter. Je ziet dan dus als het ware niet een puntje maar een cirkel, die cirkel is het oppervlak van die planeet. Maar sterren staan zo ver weg dat je die altijd alleen maar als puntjes kunt zien. Zoomen maakt niets uit. En als het licht van dat puntje in de atmosfeer van de aarde komt gaat het door de turbulentie van de atmosfeer trillen en lijkt het dus te schitteren. Het komt dus én doordat sterren geen oppervlak hebben vanuit de aarde gezien, én door de turbulentie van de aardatmosfeer.’
De hond werd onrustig en ik kreeg het intussen behoorlijk koud.
-‘Fijne avond nog!’

Wat zag ik zo allemaal op de dijk voor mijn huis. Deze avond is er een conjunctie tussen de maan en Mars. Dat is niet zo bijzonder, want elke maand is er op een zekere dag een dergelijke conjunctie. De maan immers draait in een maand tijd om de aarde heen en omdat alle planeten en ook onze maan in hetzelfde banensegment bewegen komt de maan alle planeten elke maand wel een keer tegen. Dat is dan alleen maar visueel natuurlijk, vanuit de aarde gezien. In het echt zijn de afstanden vanuit de aarde naar al die hemel-objecten totaal verschillend. Tegelijk zag ik vanavond nog een conjunctie, die tussen Jupiter en Venus. Deze conjunctie tussen Venus en Jupiter zul je gemiddeld ongeveer eens per jaar kunnen zien, soms duurt het wat langer, soms korter, een enkele keer zijn er zelfs twee conjuncties na elkaar als Venus in zijn baan weer de andere kant op lijkt te gaan. Maar nu staan ze dan heel dicht bij elkaar, morgen zelfs nog iets dichterbij. De conjunctie maan-mars is dan alweer voorbij. Dus vanavond is het beste moment om ze allebei te kunnen bekijken.

Een foto maken van de conjunctie van Mars en de Maan is nog niet zo eenvoudig. De maan is al weer meer dan half vol en geeft veel licht, waardoor de directe omgeving niet zo heel goed is te zien. Daarom maakte ik een foto waarbij de lens 8 seconden open stond. Dan zie je opeens heel veel sterren rond de maan. Rechts van de maan, de meeste heldere “ster” die je daar ziet, dat is de planeet Mars. Zijn kenmerkende ietwat roodachtige kleur zie je op deze foto niet, waarschijnlijk door het maanlicht.

En zo ziet de maan er deze avond van dichtbij uit. Vergelijk hem maar eens met de foto die ik eergisteren van de maan maakte: nu zijn er alweer andere kraters te zien.

Van de conjunctie van Venus en Jupiter laat ik twee foto’s zien. Jupiter staat nog steeds boven Venus. De tweede foto zoom ik in, dat kan dus zoals je ziet met een planeet. Niet dat je dan echt details te zien krijgt trouwens. Venus wordt omgeven door een zeer dichte atmosfeer waardoor je het oppervlak nooit te zien krijgt. Jupiter is een gasreus, je kunt soms wel stormen in die gaswolken onderscheiden. Met een telescoop kan dat heel goed.

Ook de vier grote manen van Jupiter waren met de telelens weer goed te zien. Boven Jupiter stond vanavond Callisto, er onder IO, Ganymedes en Europa. Nu een keer niet in een rechte lijn.

Zo dadelijk werp ik nog een blik op het noorden, om het noorderlicht te zien. De kans is erg klein. Venus en Jupiter zijn nu (het is 10 voor 10) alweer onder de horizon verdwenen. Morgen is de echte conjunctie!