Vandaag op Valentijnsdag schreef Gijs het liedje “Hurt me.” Helemaal alleen, achter zijn keyboardje. Hij speelde in zijn eentje een begeleiding met drums, basgitaar, gitaar en intussen improviseerde hij een melodie en een tekst. In het Engels, want hij luistert naar tachtiger jaren liedjes in het Engels, dus dat doet hij dan zelf ook. Iemand doet hem pijn: “hurt me.” De dag ervoor had hij het eindverslag gekregen van de citotoetsen. Met alles zat hij op een normaal tot hoog niveau, soms zelfs op een niveau hoger dan dat van groep 8, hij zit nu in groep 7. Behalve met rekenen. Daar loopt hij ruim twee jaar achter. Maar hij wordt kriegel van al dat gedoe met school. Toen ik er gisteren bij zijn moeder om vroeg hoe het gesprek op school was geweest begon hij erbarmelijk te huilen. Hij wilde dat het ophield, al die aandacht voor zijn school. Op school weten ze met het vervolgadvies geen raad. Hij zou makkelijk naar de Havo kunnen, maar door het slechte rekenen zou het hooguit VMBO TL kunnen worden. Maar de onderwijzers begrepen heel goed dat hij zich daar niet op zijn plaats zou gaan voelen, ze wisten ook niet wat te doen.

Hij krijgt tegenwoordig best veel huiswerk, voor Engels, topo enz. Ook moet hij weer een werkstuk maken. En dan heeft hij natuurlijk ook nog de opgaven voor orgel. Eigenlijk heeft hij daar allemaal geen zin in, hij wil liedjes maken, minecraft spelen, vlogs verzinnen, dat soort werk. En dan zeuren ze weer aan zijn kop. Ook de opgaven voor de orgelles boeien hem niet. Dat komt vooral omdat hij dan al die ingewikkelde nootjes moet lezen en pas moeizaam aan muziek maken toe komt. Zijn leraar merkt dat ook steeds meer.

Op deze zelfde Valentijnsdag had hij weer orgelles. Hij had de eerste twee pagina’s van “Jezus vol liefde”, een lied uit het Evangelisch liedboek op de melodie van de beroemde canon van Pachelbel moeten studeren. Best wel lastig vanwege de toonsoort A majeur. Maar ook de ritmiek is niet al te eenvoudig. Toch zou hij dit makkelijk moeten kunnen als hij regelmatig zou studeren, maar dat gebeurt nauwelijks. Het gaat uiteindelijk wel komen, maar het gaat erg langzaam en moeizaam. Voor de volgende les dit dus nog een keer oefenen, en de volgende twee pagina’s erbij.

Zomaar uit het niets begon zijn docent daarna te spelen. Hij speelde een fuga (hieronder het laatste deel daarvan)

Zonder verdere instructies: ‘En nu jij’. Zonder blikken of blozen begon ook Gijs te spelen.

Opdracht: verzin voor de volgende les uit je hoofd een vierstemmige fuga.

Toen lieten ze aan elkaar nog wat dingen horen. Ken je deze? Zijn docent speelde een stukje fuga, onmiddellijk daarna speelde Gijs.

Zijn docent speelde een stukje van de eerste inventie van Bach, maar werd door Gijs onderbroken door een stukje van de inventie in A mineur.

En ken je dit? De docent speelde een fragment van Bohemian Rapsody van Queen.
-‘Ja, ik ken het wel, maar weet even niet meer wat het is. O ja, van Queen.’

Gijs probeerde het ook. Toen zijn docent nog een keer: neem dit stukje maar als voorbeeld en dan moet je thuis gaan improviseren op dat thema.

Lekker uit je hoofd spelen, zonder nootjes. Dat zou best wel weer eens leuk kunnen worden. Maar daarnaast gaat het leven stug door. Ook al is “Jezus vol liefde”, we zijn nu de passietijd ingegaan. Jezus krijgt veel pijn te verduren. Maar ook Gijs, bijvoorbeeld om het muziekstuk “Jezus vol liefde” in zijn vingers te krijgen. “Do not hurt me”. Hij zal het vast wel weer van zich afzingen. Als de nieuwe Freddy Mercury.