Gisteren was ik bij museum Boijmans van Beuningen, niet bij de tentoonstelling ‘van Bosch tot Bruegel’, maar bij de vaste collectie. Nou ja, vaste collectie? Het eerste wat je tegen komt als je door de oude hoofdingang naar binnen gaat is een ‘toren van Babel’ van Ted Noten. En even verder een ruimte met een grote zandbak waar op dat moment een miniatuur graafmachine zand verplaatst, eveneens ontworpen door Ted Noten. Hieronder zie je op de achtergrond iets van de toren van Babel en op de voorgrond de zandbak met graafmachine, allebei dus van Ted Noten.

Ik moest onmiddellijk aan mijn oudste kleinzoon denken. Dát zou hij leuk vinden. Hij is ruim 2 jaar inmiddels en helemaal gefascineerd door kranen, bulldozers en dat soort spul. Hier zou hij rustig 10 minuten naar kunnen blijven kijken.
Ted Noten is van huis uit sieradenmaker, maar begeeft zich dus ook op het pad van andere vormen van beeldende kunst. Ik ga dan altijd weer nadenken over het fenomeen “kunst”, als ik dit soort kunstobjecten tegen kom. Zijn ‘toren van Babel” heeft iets weg van de ‘merz’ kunstwerken van Kurt Schwitters van ongeveer 90 jaar eerder. Kunstwerken op basis van afvalmateriaal. Dat was toen nieuw en paste in de Dada-gedachte, maar dat doe je toch niet meer, was nu mijn eerste gedachte? Zelfs niet als je er een leuk verhaaltje bij verzint: dit vertelt Ted Noten er zelf over:

Ik merk dat ik moeite blijf houden met veel vormen van conceptuele kunst, alhoewel er in dit geval ook nog een esthetisch element bij aanwezig is. De toren van Babel van Ted Noten staat er netjes bij. Het kan soms vermakelijk zijn, zoals het kijken naar een echte graafmachine kan boeien, of een bijtje op een bloem ook leuk is om naar te kijken. Dat doe ik dan dus ook regelmatig, maar niet in het museum. Nee, ik ga met mijn kleinzoon naar de Lek of Hollandse IJssel, daar valt genoeg te beleven!