De amfibische alpensalamander hoort thuis in Centraal- en Zuid-Europa en broedt in ondiep water. Hier worden uit eitjes zijn larven geboren die zich voeden met plankton, totdat ze poten krijgen en ook op het land kunnen gaan.  Wat gebeurt er voordat de eitjes larven worden? De timelapse video beneden aan deze pagina, van de Nederlandse regisseur Jan van IJken, volgt deze ontwikkeling vanaf een eencellige zygote. Op microscopisch kleine schaaltjes wordt tot in detail alles vastgelegd.  De opnamen maakte hij thuis op een traditionele laboratoriummicroscoop. Het doorzichtige eitje lag in een petrischaaltje met water. De film begint met de beginfase van hoe een eencellige cel zichzelf gaat delen. We zien hoe op een gegeven moment een hartje gaat kloppen in het eitje en we kunnen de zich ontwikkelende bloedsomloop volgen. Tot slot zien we hoe de larve uit het eitje ontsnapt.

Ik had opeens een heel vreemde associatie bij dit filmpje. Er leek een gat te ontstaan in het eitje dat alle materie om zich heen opslokte. Zoals het zwarte gat dat zich in het centrum van elk melkwegstelsel bevindt. Is een melkwegstelsel een soort ei? Dat zich na miljarden jaren ontwikkelt tot een levend wezen?  Maar: zoals een eendagsvlieg geen flauw idee heeft van jaargetijden hebben wij geen idee van de eeuwigheid. En we snappen niets van het misschien rijke leven van een eencellig wezen. Zo snapt een melkwegstelsel niets van wat een jaar is. Die denkt groot.

Niet te veel over nadenken. Het is zoals gezegd niet meer dan een vreemde associatie. Dit filmpje, “Becoming”,  verschaft ons een mooie blik op  het proces van celdeling en de verdere differentiatie. Iets dat bij alle planten, dieren en mensen op een dergelijke manier plaats vindt. En dat is al een bizar wonder.

Becoming, door Jan van IJken op Vimeo