-‘Oude meneer, oude menéér!’

De zon is al een tijd onder en het wordt al behoorlijk donker. Mijn kleinzoon ziet hoe op weg naar het huis van zijn ouders zo’n 50 meter verderop twee bejaarde mensen ons tegemoet lopen over het voetgangersdijkje.  Hij schreeuwt hen vanuit de verte toe. Even later zijn we bij hen.
-‘Ja’ zegt de vrouw,’ je riep oude meneer?’
Mijn kleinzoon kijkt haar nauwelijks aan en wendt zich tot haar man: ‘ik wil je iets vragen’.
-‘Nou vraag maar’ zegt de meneer.
-Ik wil vragen of jij denkt dat er een multiverse bestaat’.
De man kijkt hem aan. Versta ik hem misschien niet goed? Waar heeft hij het in godsnaam over, zie je hem denken Ook de mevrouw is stil. Ik leg maar uit dat sommige mensen denken dat er meer dan één heelal is, dat noem je dan een multiverse.
-‘Zóho’,  Zegt de mevrouw. Jij bent wel erg slim geloof ik.’
Hier geeft mijn kleinzoon geen antwoord op. Dan kijkt hij nog eens naar de mevrouw en vraagt:
-‘hoe oud ben jij?’
Zij, gedachtig aan de eerste aanroep “oude meneer” , zegt dan:  ‘mijn man is meer dan 80 jaar’.
-‘dat vráág ik niet, ik vraag hoe oud ben jíj!’
-“o, ik ben 73. En hoe oud ben jij?’
-‘Ik ben vijf jaar en ik houd heel veel van treinen. Én van planeten voegt hij er nog aan toe.’
-‘Zo’ zegt nu de meneer tot zijn vrouw, ‘zullen wij dan maar weer eens verder lopen?’
Ze lopen verder. Mijn kleinzoon kijkt nog een keer achterom, ik zie dat hij nog iets wil vragen of zeggen.  Ik ben bang dat hij gaat zeggen dat ze binnenkort dood gaan omdat ze al zo oud zijn. Maar nee.
-‘Mijn oma Trees is 102 jaar’ roept hij vanuit de verte.

Het is een mooie avond. De maan geeft een gedempt licht. Desondanks zie je het sterrenbeeld  de Orion met Rigel en Betelgeuse en de schitterende ster Sirius. Mijn kleinzoon heeft de voorbijgangers niet verteld dat oma Trees een jaar geleden is overleden. Maar vanuit de sterren lacht oma Trees zijn achterkleinzoon toe:-‘Jazéker, er bestaat een múltiverse!’