• Opa zit er op het keyboard ook een Bandoneon?
• Ja zeker, ik zal eens zoeken.

Even later was het bewuste geluid gevonden en ging mijn kleinzoon van net zes jaar experimenteren. Ik dacht: zal ik hem nog eens “Adios Nonino” van Piazzolla laten horen, het beroemde muziekstuk dat Carel Kraayenhof bij het huwelijk van Willem-Alexander en Maxima speelde. Na een paar tonen gehoord te hebben op mijn smartphone liet hij het keyboard voor wat het was en ging mee kijken en luisteren. Het lied blijft een tranentrekker, ook voor mij. Geschreven toen de vader van Piazolla in 1959 was overleden, ter gedachtenis aan hem. Nu bij het huwelijk van Willem-Alexander en Maxima was het vooral voor Maxima een herinnering aan Argentinië, maar ook voor haar aan het achterlaten van haar geboortegrond, en aan het vrijgezellenbestaan. En ze zal gedacht hebben aan haar vader die er niet bij mocht zijn. Er zit los van al deze associaties zoveel in de muziek dat ook bij mij enkele tranen over mijn wangen biggelden. Die door mijn kleinzoon werden opgemerkt.

• Ik heb dat niet, dat ik van deze muziek moet huilen.
• Nee, maar jij luistert ook heel anders. Je hoort alle details en geniet van de prachtige muziek, maar op een heel andere manier.

Dat dat waar was bleek toen hij na een tijdje de huwelijksscene ging naspelen. Hij pakte een theedoek en maakte daarvan een sluier voor Maxima. Vervolgens speelde hij de hele huwelijksplechtigheid na, al liggende op de grond. En intussen neuriede hij “Adios Nonino”.