Gisteren zag ik het ruimteschip ISS samen met mijn kleinzoon. ‘Daar is hij!’ Nee, dat was een vliegtuig. ‘Daar!’ Nee, dat was een helikopter. En toen was hij er dan toch. Mijn kleinzoon vond het mooi. Het ISS leek op een bewegende ster. We stonden trouwens op een mooie plek, op de markt van Schoonhoven en de ster bewoog boven de mooie historische panden. Maar ik had geen camera bij me.

Vandaag zag ik hem thuis vanaf de Lekdijk. Ik maakte eerst een filmpje van de gebeurtenis vooraf op het softwareprogramma Stellarium. Ik wist zo precies wat er ging gebeuren. Het was even nog spannend, de maan kreeg steeds meer een vochtige kring en op veel plaatsen hingen slierten met wolken. Maar het lukte! Ik heb het begin en het einde gefilmd.

Bijzonder was hoe het leek of de satelliet precies voor Jupiter en Saturnus langs zou trekken. Maar hij scheerde er rakelings langs, iets hoger. Op weg naar de maan die in het ZO stond. Tussen de maan en Mars door ging hij richting oosten, maar hij verdween weer heel snel omdat vanaf een bepaald punt de zonnepanelen van het ruimteschip niet meer het zonlicht weerkaatsen richting Nederland. Ik denk dat veel mensen het hebben gezien, mijn zwager in Groningen zag het ook.

De eerste film, een registratie van de gebeurtenis op het programma Stellarium, duurt ruim 2 minuten. Alles wordt bijna vier keer zo snel weergegeven .

De tweede film is wat ik zelf buiten filmde aan de dijk. Je ziet af en toe een auto langs komen. Het tweede deel van de film maakte ik door de camera naar het ZO te richten. Ik filmde het deel van de passage van het ruimtestation van maan en mars, totdat het opeens verdween.