In de Volkskrant van vandaag lezen we:
Slechts 200 kilometer: op kosmische schaal is dat niets. Op die afstand vloog de Europees-Japanse ruimtesonde Bepicolombo langs het door kraters getekende oppervlak van Mercurius. In vaktermen heet zo’n manoeuvre een ‘fly-by’: een route rakelings langs een planeet.

Anderhalf jaar geleden schreef ik al over deze missie. Wie weet horen we er de komende jaren nog meer over. Maar het belangrijkste komt pas over drie jaar, wanneer de sonde in een baan rond Mercurius komt. Dan worden er een jaar lang allerlei bijzondere metingen uitgevoerd en zullen er vast nog wel meer opvallende foto’s gemaakt worden. Mercurius, die extreme planeet, zo ontzettend dichtbij de zon. Die we zeker in Nederland bijna nooit kunnen zien. Maar nu zien we zelfs deze prachtige details!