Deze ochtend om 7:22 uur was de maan exact vol. Net iets eerder, even na zessen, maakte ik deze foto. Waar je bij de vorige foto van anderhalve dag eerder nog duidelijk aan de linkerkant van de foto kraters zag, zie je nu vrijwel niets meer, wat duidt op exact of bijna exact volle maan.

Ook zag ik voor het eerst sinds tijden weer Venus. Schitterend in al haar glorie. Ik maakte ook een detail-opname waarop je met name bij de oranje vlekken enigszins dezelfde details kunt zien die je ook bij de foto’s van grote telescopen kunt zien als die van de Nasa (onderste foto). Dat soort vlekken en strepen verandert voortdurend en wordt veroorzaakt door enorme stormen van gas in de giftige atmosfeer van deze gloeiend hete planeet. Venus gaat altijd schuil onder een zeer dik wolkendek van fijne druppels zwavelzuur gemengd met aerosolen en zwaveldeeltjes. In de wolken treedt een cyclus van chemische reacties op, zwavelcyclus geheten, die fotochemisch wordt aangedreven. Van bovenaf gezien zorgt dat voor een grote helderheid doordat het wolkendek veel zonlicht weerkaatst. Aan de onderkant zorgt het wolkendek voor een heftig broeikaseffect waardoor de temperatuur op Venus hoog oploopt. De zon en de nachtelijke sterrenhemel zijn dan ook nooit zichtbaar vanaf het oppervlak van deze planeet. Maar wat heb je te zoeken op deze planeet? De gemiddelde temperatuur is er met zo’n 480 °C zelfs hoger dan die op Mercurius. Het geel/oranjekleurige wolkendek draait sneller om de planeet dan zij zelf draait, waarbij er windsnelheden tot 360 km/u kunnen optreden. (Wikipedia)