-‘Opa kom je eens kijken wat ik boven gemaakt heb?’
Hij had mijn bureau omgetoverd tot een gebouw in Padua, het universiteitsgebouw waar Galileo Galilei ooit heeft les gegeven en waar je zijn zetel nog kunt bewonderen. In zijn geval stond er ook nog een telescoop achter het gebouw, daarvoor had hij mijn camerastatief gebruikt. Het gebouw zelf was opgetrokken uit duplostenen. In zijn presentatie had Galilei aanschouwelijk gemaakt wat hij ontdekt had: de vier grote manen van Jupiter.

1,5 jaar geleden was ik in dat gebouw in Padua en had aan mijn kleinzoon daar toen over verteld. Ik kan me niet herinneren dat ik het er daarna nog ooit een keer met hem over heb gehad. Hij onthoudt alles, om akelig van te worden.

De vorige week donderdag, zondag en ook gisteren was hij een wetenschapper die veldwerk deed. Gewapend met een notitieblokje liep hij door het natuurgebied achter ons huis.

Ik had ook een functie: alle objecten die hij ontdekte en waarvan hij aantekeningen maakte moest ik fotograferen. Het werd een fantasievolle verzameling. Als we alle objecten mee hadden genomen had je er een tentoonstelling van kunnen maken. Toen ik zelf kind was gingen we ooit naar een dergelijke tentoonstelling. Een tuin van een vriendje lag vol met exotische voorwerpen. Elk voorwerp had die jongen voorzien van een schriftelijke toelichting: “Fiets van Hitler.” Hieronder een selectie van de foto’s die ik maakte:

Gefossiliseerde afdrukken van een dinosaurus

Het gebied van de Rietosaurus

Oermicroben in de oerzee

gefossiliseerde oervis

De tweede tocht door het onderzoeksterrein was mijn vrouw er ook bij. Zij leerde mijn kleinzoon op een gegeven moment om niet alles voluit te schrijven, maar om afkortingen te maken. Dan kon hij het thuis nog verder uitwerken.

De uitwerking, dat is er nog niet van gekomen. Wel tekende hij de botsing van Theia met de aarde.

Verder heb ik hem gisteren geholpen met zijn huiswerk. Er was ook een diktee met moeilijke woorden maar die vindt hij niet moeilijk genoeg. Hij maakte dus gewoonweg zijn eigen diktee. “Een asteroïde is neergestort in Siberië.” Hij had het diktee goed gemaakt vond hijzelf. Daarna wilde hij nog een werkstuk maken. Dat ging over Uranus. Achter de computer. Dat gaat ook al steeds beter, omgaan met een tekstverwerker. Maar het is nog niet af. En ik hielp hem ook nog met zijn opgaven voor de orgelles. De eerste oefeningen uit Organo Pleno deel 2. Vijf nieuwe noten en nieuwe ritmes. Dat is weer aanpoten.
‘Opa, ik verlang weer naar deel 1’.
Maar ik vond dat het best al snel beter ging. Wat erg leuk was: hij pikt mijn instudeermethodes op. Een van de dingen die ik met hem deed, en dat vooral om zijn focus te richten:
-‘Als je een fout maakt moet je opnieuw beginnen, totdat het helemaal goed gaat.’
Daar was ik onverbiddelijk in. Zondag deed hij het nog braaf, maar maandag ging hij het uit zich zelf toepassen. Fanatiek bleef hij oefeningen eindeloos herhalen.

Maar nu vandaag is hij door zijn vader geholpen met zijn huiswerk en had hij net een videogesprek met zijn juf. Zijn moeder had een stukje opgenomen van dat gesprek en stuurde het door. Het ging over de botsing van Theia met de aarde. Hij vond het helemaal niet eng meer. Het was heel erg lang geleden gebeurd. En misschien gebeurt het ooit nog een keer, maar dan zijn er geen mensen meer, de mensen zijn dan al lang uitgestorven. Net als de dinosaurussen.

Maar Theia, daar kun je nog iets van zien. Waar hij ooit de aarde raakte, daar staat nu een blauw paaltje. Met mijn logo aan de bovenkant. Het paaltje heeft een zelfde spleetje als te zien is in mijn kin, zo merkte mijn kleinzoon op. Het blauwe paaltje zal nooit meer hetzelfde zijn. Voor mij heeft het het logo van Theia.