Oorlog en Vrede. Dat zijn symbolen die bij deze twee planeten horen. Op 10 mei 1940 kon je ze allebei ’s avonds niet zo lang na zonsondergang in het westen zien. Mijn moeder wist nog dat Mars toen elke avond zo goed te zien was. Venus stond die bewuste dag niet zo heel ver van Mars vandaan, maar de schijnbare onderlinge afstand vanuit ons gezichtsveld was groter dan nu.

In deze tijd zie je tegen zonsopkomst in het ZO Venus. Mars komt niet veel later op maar het is dan al zo licht dat hij niet gemakkelijk te zien is, althans mij is het de afgelopen tijd nog niet gelukt. Venus blijf je zelfs nog enige tijd zien nadat de zon al is opgekomen, zo helder staat hij daar. Met een sterke telescoop zou je ook Pluto nog moeten kunnen zien, die maakt van het duo een trio.

Gelukkig zie ik Mars en Pluto niet. Ik zie steeds alleen maar die schitterende planeet Venus. Mijn ogen zien alleen maar de vrede. Mars verbleekt compleet. Vannacht was het uitzonderlijk helder. Gisteravond en ook vanochtend kon je nog steeds heel veel sterren zien, ik maakte enkele foto’s, ook van Venus. Zelfs een detailfoto. Hij was nog maar net boven de horizon en hij was direct al heel goed te zien, er was geen wolkje aan de lucht. Ik hoop dat dit symbool de komende dagen zijn invloed gaat versterken. Venus is vrede. Straks is er ook in de wereld misschien geen wolkje meer aan de lucht.