30 augustus 2016. Een prachtige dag werd het. Maar het mooiste deel van die dag was de vroege ochtend. Ik maakte een aantal foto’s vanaf vijf over zes tot kwart voor zeven.

Eerst zag je het morgenrood mooi in het oosten boven de rivier de Lek. Maar keek je wat hoger: daar stond de afnemende maansikkel: bijna nieuwe maan.

Tien minuten later begon het opeens wat mistig te worden. De stemming werd geheimzinnig….

Tien over half zeven kwam opeens de zon door deze mist tevoorschijn! Per minuut verscheen hij in een iets andere gedaante. Uiteindelijk was hij allesoverheersend, majesteitelijk mooi!

Tien voor zeven was de betovering alweer verbroken en kon je nog na dromen over dit heilige moment.