Autisten willen precies weten hoe de wereld in elkaar zit. Mijn oudste kleinzoon kan heel kwaad worden als je bijvoorbeeld zegt: ‘zo meneer, laat maar eens zien’. ‘Ik bén geen meneer’ schreeuwt hij je dan toe. En dat blijft hij heel moeilijk vinden.

Zo had hij gisteren een autootje weer terug gevonden dat eerder kwijt was. ‘Nou jij bent een echte speurneus’ zei mijn vrouw. ‘Ik bén geen speurneus’. ‘O sorry, nee natuurlijk niet, maar je kunt wel erg goed zoeken’ antwoordde zij. Even later stond hij bij mij in de keuken. Hij was er duidelijk nog steeds mee bezig. ‘Opa wat is een speurneus? ’ Ik legde hem uit dat als iemand heel goed kan zoeken en iets kan vinden, dat zo iemand soms wel eens een speurneus wordt genoemd. Het is gewoon een naam voor iemand die goed kan zoeken. ‘ Hij dacht na en had duidelijk weer wat geleerd. Hij zelf  is geen neus, dat weet hij. En een speurneus is blijkbaar gewoon een mens. Oke dan.

Heel moeilijk voor autisten is het feit dat een zelfde woord soms twee betekenissen kan hebben. Dat komt hij herhaaldelijk tegen. Mijn vrouw heeft hem uitgelegd dat dat een homoniem is. Ook daar denkt hij dan zichtbaar over na. De volgende dag vraagt hij ‘is spelen een homoniem?’ Ik kijk hem verbaasd aan. ‘Hoe bedoel je?’  ‘Spelen is als je een spelletje doet, bijvoorbeeld “ik zie ik zie, de kleur is…”’ Ah, ik begrijp zijn probleem. ‘Ja maar spelen kan ook zijn dat je met autootjes speelt, dat bedoel je? ‘ ‘Ja, dat bedoel ik. En je kunt ook “alsof” spelen, bijvoorbeeld vader en moedertje’ voegt hij er nog aan toe.

Ik sta weer verbaasd over zijn intelligentie en doordenken. Maar vooral ook dat hij op die manier de chaotische wereld om zich heen weer iets meer weet te ordenen. Het lijken voor hem allemaal totaal andere dingen. Toch zeg je overal “spelen” tegen. Dan zijn het dus waarschijnlijk homoniemen.