Soms fantaseer ik dat ik ergens woon waar je geen geluid van  mensen kunt horen, waar er ’s nachts geen licht is behalve soms het zilveren licht van de maan, waar je ’s ochtends de dauw kunt ruiken en waar je je helemaal in de natuur opgenomen voelt. Daarom gaan veel mensen misschien op vakantie. Toch kan iets dergelijks ook dichtbij huis. Sta om vier uur op.  Bij mij thuis is het dan doodstil, afgezien van uilen, kikkers en watervogels. Buiten ruik je inderdaad de dauw en soms ook het water van de Lek. Natuurlijk, in bepaalde periodes zul je vooral mest ruiken. Maar zelfs dat kan lekker zijn. En kijk je om je heen, dan zal je afhankelijk van het seizoen allerlei details kunnen zien die verwonderen en boeien. Insecten, spinnen, planten.

Eergisteren had ik een dergelijke ervaring gewoon overdag. Naast de natuurgeluiden hoorde je ook af en toe een tractor of een auto op de dijk, op de Lek sputterde een boot. Maar je hoorde vooral door de stevige wind het ruisende riet en de klotsende golven. Wat klinkt dat heerlijk.  Als je je ogen goed de kost gaf zag je veel meer bloeiende planten dan je zou denken. Ik genoot. Wat daalde er een rust over me heen. Ik was gewoon even een uurtje buiten.

Als je even ook weer mens wilt worden zonder naar buiten hoeven te gaan kun je ook naar mijn opname van die middag kijken en luisteren. Helemaal over je heen laten komen. Liefst met een stevig geluid. Bij mij werkt het. En weet je iets van wilde bloemen. Dan is het extra genieten. Geen enkele echt bijzondere bloem zit erbij. Maar allemaal doen ze aan het spel van onthaasten mee.