In de tweede helft van juli waren we in de oostelijke pyreneeën. Behalve dat we een aantal culturele uitstapjes maakten hebben we daar vooral ook genoten van de natuur. De pyreneeën zijn ruig, maar de bloemenpracht is er minder dan in de alpen was mijn ervaring, maar tot mijn grote verbazing kwamen we nu enkele keren in een soort aards paradijs terecht. Een dag zelfs waren we daar helemaal alleen. Op een steen zat een adder, op een mooie platte steen waar mijn vrouw net wilde gaan zitten. Door de mist was het vrij koel en zo’n koudbloedig dier is dan weinig actief. Hij bleef zitten waar hij zat. Nadat we iets verder onze boterham hadden opgegeten wilden we hem nogmaals begroeten maar toen was hij inmiddels verdwenen. In de mist klonk het hoge piepen van de bergmarmotten, maar je zag ze niet. Of toch wel? Ik dacht er eentje in de verte te zien. Met mijn telelens haalde ik hem dichterbij, en jawel: daar zat hij. Begin augustus waren we nog een week in de Gers, ook in Zuid-Frankrijk, het departement met als hoofdstad Auch. We logeerden bij mijn zwager en daar kon je de horizon zien van oost tot west en omdat er geen enkele lantaarnpaal staat is dat een unieke omgeving om naar sterren te kijken. Niet alleen naar sterren, ook naar Venus, Mars en Saturnus. En van Jupiter maakte ik een close-up opname, maar verrassend voor mij: ik kon zelfs drie van de vier Galileïsche manen fotograferen. Links van Jupiter Io, rechts eerst Ganymedes en daarnaast Europa. Ganymedes is het meest helder. Logisch, het is de grootste maan van ons zonnestelsel. Zelfs nog groter dan Mercurius of Pluto. Dit alles op vrijdag 3 augustus om 21:55 uur, eerst zie je hieronder een printscreen van de stand zoals die toen was volgens de prognose (zie ook http://www.shallowsky.com/jupiter/) en daarna zoals ik hem fotografeerde.

Nog een foto op diezelfde avond gemaakt van Jupiter alleen, waarbij ik mijn camera in de meest verre tele-stand had gezet.

De natuurfoto’s die ik maakte kun je zien in het volgende filmpje: