Als we onze kleinkinderen terug brengen naar hun huis luiden er bijna steeds klokken in het stadje waar ze wonen.
-‘Van welke kerk zijn deze klokken?’ vroeg mijn oudste autistische kleinzoon van 6. Ik oriënteerde me waar het geluid vandaan kwam en wist het niet. Hij dacht het wel te weten:
-‘Ze zijn niet van de protestantenkerk, want die klinken zo’: feilloos deed hij de protestantenklokken na. Ik herkende het geluid en realiseerde me dat hij het zelfs qua toonhoogte exact goed had. Alle geluiden die hij hoort slaat hij op en verwerkt hij op zijn manier.

Opeens bij ons thuis begon hij achterom met de zinken teil over het asfalt te slepen. Zijn zusje van drie jaar wilde hem helpen. –‘Zullen we hem dragen?’ Maar dat was niet de bedoeling. Hij speelde dat het een stoomwals was. Inderdaad, als je naar het slepende geluid luisterde leek dat sprekend op het helse kabaal van een wals die op weg is naar de plaats waar hij gaat worden ingezet. Zijn zusje ging akkoord en ging ook mee “stoomwals” spelen. De volgende dag trouwens deed de teil dienst als gevangenis. In de kelder is het een beetje donker, je kun er vanuit de achterdeur zo naar binnen lopen. Een ideale plek om gevangenen vast te zetten. Die worden aangevoerd in een buggy en daarna kunnen ze in de teil worden weggestopt. Broer en zus doen mee en laten zich gewillig “opsluiten”. Ze weten dat dat helaas met boeven zo moet. Hadden ze maar niets moeten stelen. Maar ze ontsnappen ook weer en moeten dan weer worden gevangen wat minstens zo leuk is.

Ook ambulances doet hij feilloos na. Er reed er weer een over de provinciale weg.
-‘Opa. waar gaat die heen, wat is er aan de hand?’ Ik opperde een paar mogelijkheden maar ik wist het natuurlijk ook niet. Maar bij ons thuis ging hij de situatie op zijn manier naspelen. Hij bouwde van duplo een ziekenhuis en nog wat gebouwen en met een mini-ambulance werd er naar het ziekenhuis gereden. Er was een ongeluk gebeurd. Ook maakte de politie bij het ongeluk met hekken een versperring. Ja hoor, daar kwam de ziekenauto al. Met het perfecte geluid natuurlijk. Het slachtoffer ging naar het ziekenhuis.

Het meest fantastisch vind ik hoe hij nu muziek maakt, op piano of keyboard. Een heel repertoire heeft hij al, allemaal dingen die hij gehoord heeft en probeert na te spelen. Hij hoort waar de rechterhand tweestemmig is en probeert dat daar ook te doen. En hij hoort de bas, die speelt hij ook in zijn linkerhand. Het blijft al spelende nog steeds een beetje zoeken, maar hij blijft het proberen tot hij de juiste tonen heeft. Het meest bijzondere vond ik hoe hij woensdag Für Elise na zong, uit zijn hoofd, het ABA-deel, tot en met de hele hoge Bes die er op een gegeven moment in voorkomt en even later bij de snelle loopjes zelfs een hoge C. Gisteren vroeg ik of we dat samen zouden zingen.
-‘Ja hoor, zal ik dan de bas zingen?’ zei hij. Ik wist niet wat ik hoorde, zou hij dat kunnen?
Ik zong de melodie en hij zong de bas!

Maar het is niet Elise die hij mist, hij mist Laura.
-‘Opa, ik ben een beetje verdrietig.’
-‘Wat is er, vertel.’
-‘Ik mis Laura zo erg.
Een keer heeft hij Laura ontmoet. Een meisje van zijn leeftijd, in de speeltuin. Samen zaten ze op de schommel en intussen heeft hij honderduit met haar gebabbeld. Hoe lang zou het geduurd hebben. Vijftien minuten? Toen moesten we naar huis. Wat vond hij dat jammer. En nu, na een jaar, nog steeds heeft hij af en toe verdriet daarover. We hebben Laura nooit meer gezien.

Maar wat is hij meestal vrolijk! Vooral in zijn spel. En als hij muziek maakt, of als hij tekent. Zijn broertje speelt veel de baas en zelfs zijn zusje zit hem af en toe te plagen. Hij neemt alles letterlijk en is makkelijk op de kast te krijgen. Maar hij reageert er lang niet meer zo extreem op als in het verleden. En als zijn broertje zich zogenaamd voor zijn zusje verstopt en zijn zusje het spelletje meespeelt, ‘hè waar is hij nou?’, dan kan hij daar vertederd naar kijken en lief naar hen glimlachen. Als de oudere wijze broer.

We ruimen alles weer op. De stoomwals doet nog een keer zijn werk, krrrr krrrr krrrr. Het klinkt knarsend en oorverdovend. Maar ik heb nog nooit zo’n mooie stoomwals gehoord!