Een ensemble dat zich al vroeg intensief ging bezig houden met met het interpreteren van heel oude Middeleeuwse muziek is “Sequentia”. Dit ensemble werd in 1977 opgericht door Benjamin Bagby en Barbara Thornton. De laatste overleed helaas al in 1998, maar Benjamin Bagby is nog steeds de bezielende leider. Dat hij dat doet met veel overtuigingskracht zagen we gisteren bij een concert in het kader van het festival Oude Muziek. We zaten in Cloud nine, een zaaltje in de nok van Tivoli Vredenburg. Dat het ensemble na bijna 35 jaar nog steeds bestaat is vast en zeker te danken aan deze Benjamin Bagby. Hij schijnt ook veel cursussen te geven.

Maar ook de andere muzikanten mochten er wezen, waarbij met name zangeres Hanna Marti (rechts op de foto), die ook harp speelde, me erg aansprak. Wat een prachtige en natuurlijke stem, en wat een vanzelfsprekendheid waarmee ze alles overbracht!
Het was erg fijn dat de vertaling van de gezongen teksten op de achtergond werd geprojecteerd, je kon zo alles moeiteloos in de verder verduisterde ruimte volgen. Afgezien van de muziek, die los van de tekst al prachtig was, voelde je vooral ook door deze tekst de geschiedenis een stukje dichterbij komen. De tijd van de vroege middeleeuwen, een tijd die me al jaren fascineert. Bezweringen, toverformules, slavernij, vrouwen die proberen onder het juk van de mannenmaatschappij uit te komen. Ik had associaties met allerlei dingen. Met de waarschuwende kapitelen in Romaanse kerken, met de visioenen van Hildegard von Bingen, met een beeldje van de god Bes dat ik op een tentoonstelling enkele jaren geleden zag, een god die je huis moest beschermen. En met een artikel dat ik schreef over remedies tegen ziekten en andere medische aandoeningen. We waren die middag even in een heel andere wereld. Het was een heerlijk en inspirerend concert.
Dit was het programma:
Oudhoogduitse ‘Merseburger toverspreuken’ 10de eeuw
- Eiris sazun Idisi, sazun hera duoder
- Phol ende Wuodan vuorum zi holza
- Angelsaksisch raadse: Biþ foldan dæl
Angelsaksische elegie
- Welund him be wurman wræces cunnade (‘Deor’)
Bezweringen om een huis te zegenen en een zwerm bijen te beheersen
- Wola, wiht, taz tu weist (Oudhoogduitse ‘Züricher huiszegen’)
- Fo ic under fot, funde ic hit (Angelsaksische bezwering ‘voor een zwerm bijen’)
- Kirst, imbi ist hucze! (Oudhoogduitse ‘Lorscher Bienensegen’)
Instrumentaal.
- In modo Magni (gebaseerd op ‘Saint Magnus hymn’, Orkney)
Angelsaksische raadsels voor geleerden
- Ic seah wrætlice
- Moððe word fræt
Angelsaksische elegie:
- Ic þis giedd wrece bi me ful geomorre (‘The wife’s lament’) (uit: Exeter Book, 10de eeuw)
Bezweringen om van wormen en stekende pijn te genezen
- Gang uz, nesso (Oudhoogduitse bezwering tegen wormen)
- Hlude wæren hy, la, hlude (Angelsaksische bezwering tegen stekende pijn)
Instrumentaal 9de eeuw:
- Stans a longe
Angelsaksische raadsels in de keuken en slaapkamer
- Ic on wincle gefrægn
- Ic eom wunderlicu with
- Hyse cwom gangan
Angelsaksische elegie
- Leodum is minum swylce him mon lac gife (‘Wulf and Eadwacer’)
Bezweringen om het bloeden te stoppen en ter bescherming tegen vergiftiging
- Tumbo saz in berke (‘Straatsburgse Tumbo-bezwering tegen het bloeden’)
- Christ unde Johan giengon zuo der Jordan (‘De Jordanese bloedneusbezwering’)
- Wyrm com snican (Angelsaksische ‘negenkruidenbezwering’ tegen vergiftigingen)
- Genzan unde Jordan keikan sament sozzen (‘Straatsburgse bloedbezwering’)
Twee elegieën
- Old Icelandic Grottasöngr
- Nú erum komnar til konungs húsa (‘Het molenlied van Frodi’s slavinnen’)
Hanna Marti zang, harp, Stef Conner zang, Norbert Rodenkirchen fluiten, harp.Benjamin Bagby zang, Angelsaksische harp en muzikale leiding
Ook op Youtube kun je muziek van hen terug horen:
Op zaterdag 11 september brengen we in Borgloon een bijzondere evocatie rond het thema ‘Vrije vrome vrouwen’, waarbij de schitterende ruimte van onze pas gerestaureerde Sint-Odulphuskerk volledig tot zijn recht zal komen. https://sint-odulphuskerk.be/
Qua sfeer en inhoud verplaatsen we ons 800 jaar terug in de tijd, toen hier in Borgloon exact in deze kerk drie markante vrouwen elkaar troffen.
Jutta in een kluis bij de kerk, de jonge Lutgard (wier koorstoel ook hier wordt bewaard), en Christina, de wonderbaarlijkste van alle.
Deze vrouwen blijken wereldwijd vandaag nieuwe belangstelling te wekken.
Met koormuziek en dans probeert de evocatie door te dringen tot wat deze vrije vrome vrouwen bezielde.
Vertrekkend van de muziek van Hildegard van Bingen – een tijdgenote van deze vrouwen en hen niet onbekend – bouwt het vermaarde Kamerkoor Maastricht olv Ludo Claesen een programma op dat oude en eigentijdse muziek verbindt in een totaalbeleving van schoonheid en spiritualiteit. Vanuit alle hoeken van de schemerende ruimte zal het tot leven komen.
Sander Vloebergs creëerde voor deze evocatie een in-situ-choreografie. Hij is zowel kunstenaar-danser als theoloog-onderzoeker (KU Leuven) en doctoreerde recent met ‘Voicing Pain’, een studie naar de mystiek van Christina en Lutgard. “Deze vrouwen werden lokaal vereerd als levende heiligen. Ze dansten en zongen extatisch in de kerken en straten, vervuld van een goddelijke aanwezigheid. Hun hemelse lichamen werden ingelijfd in een gemeenschap, in een geschiedenis, die hun afwezigheid liefelijk herdenkt en hun aanwezigheid passioneel oproept.”
Dit wordt een heel bijzondere avond.
Inschrijven kan via de website: Evocatie rond het thema “Vrije, vrome vrouwen” – Sint-Odulphuskerk https://sint-odulphuskerk.be/concert/
LikeLike
Wat geweldig Pieter dat je dit bijzondere programma met anderen deelt! La Lauzeta, waar ik deel van uit maak, brengt ook vol middeleeuwse muziek. Wij bestaan uit 4 vrouwen, met diverse instrumenten, zang en voordracht.
LikeLike
Leuk Nicole. Klinkt goed, ik zag een foto van jullie vieren
LikeLike