De maan komt altijd elke dag een uur later op. De vorige week was dat steeds rond zonsondergang. Op woensdag 9 november was het volle maan. In Azië was toen een gedeeltelijke zonsverduistering te zien. Veel mooier nog was misschien de vrijwel exacte conjunctie met Mars. Mars staat nu dus een tijdlang in oppositie met de zon, dat betekent dat hij elke dag rond zonsondergang opkomt en de hele nacht is te zien. Bovendien maakt hij een grote boog aan de hemel. De banen in de nacht zijn immers congruent met de banen van de zon, exact 6 maanden eerder. De zon staat in de zomer zeer hoog aan de hemel, nu dus staat Mars heel hoog: Maan en Mars kwamen in het Noordoosten op en gingen de volgende ochtend onder in het Noordwesten. Jammer genoeg was het wel snel heiig waardoor iets later op de avond het zicht op bijvoorbeeld de sterrenhemel een stuk minder was. Maar toch heb ik mooie plaatjes geschoten. Zoals van sterrenbeeld de Zwaan met zijn omgeving.

9 september: we zien de volle maan met de conjunctie met Mars. En Jupiter is er met twee van zijn Galileïsche manen, en ook Saturnus is nog steeds heel goed te zien, inmiddels aan de zuidelijke avondhemel.

11 september: wat een prachtige avondhemel! En nu ook weer is er Jupiter met deze avond drie van zijn Galileïsche manen.

12 september: deze avond was er een verbazingwekkend mooie opkomst van de maan die al duidelijk aan het afnemen is. Mijn kleinzoon Gijs was erbij. Wij deden samen observaties. In onze fantasie beklommen we een berg in Chili. Bij Jupiter kon je nu alle vier de grote manen goed zien. Iets later op de avond was de rode glans van de maan weer verdwenen.

Ik maakte van de foto’s van deze drie avonden een filmpje. De achtergrondmuziek bij die film komt van een eigen orgelstuk dat ik inspeelde op mijn Hauptwerkorgel.