Komende nacht (9 minuten voor 1) is het exact volle maan. Maar een dag ervoor of erna lijkt de maan ook al helemaal vol. Afgelopen nacht was het helder, de maan stond de hele nacht te schitteren en het licht van de sterren werd er danig door getemperd. Nu is het al weer bewolkt aan het worden, en de echte volle maannacht, komende nacht is waarschijnlijk niet zo mooi als die we net gehad hebben. Het is op dit moment ook geen supermaan, de maan staat in zijn baan om de aarde juist relatief ver weg. Zo ver dat ik, wanneer ik de uiterste telestand van mijn camera gebruik, de maan precies in zijn geheel in de lens kan vangen. Bij supermaan (komende juni en juli) zie ik dan slechts een deel van de maan. Mijn camera geeft zo een indicatie van de afstand van de maan, als ik het opzoek dan blijkt dat te kloppen.

De volle maan weerspiegelt niet alleen het licht van de zon, ook de baan van de maan weerspiegelt die van de zon. En wel de baan zoals de zon die zes maanden later maakt. Midden in de zomer komt de zon in het NO op en gaat in het NW onder. Midden op de dag staat de zon dan heel hoog aan de hemel, bijna in het zenith. Zo was het ook met de volle maan nu: hij kwam op in het NO en ging vanochtend in het NW onder, een grote machtige baan via het zuiden. Het zilvergrijze licht maakte er een nacht van met mooie, lage schaduwen. Over zes maanden is het precies andersom. Dit alles maakt dat de volle maan vooral midden in de winter majestueus is.

Hieronder staan foto’s van rond half acht vanochtend, de zon moest nog opkomen. In het ZO zag je nog sterren, zoals de superreus Antares. De maan in het NW werd ook nog van sterren voorzien: Pollux, Castor en meer naar het noorden twee sterren van de voerman: Menkalinan en Capella. De laatste foto maakte ik toen de zon net op was om vijf voor negen.