Ken je de geur van gagel? Voor mij een van de fijnste geuren van de natuur. Bij Swalmen net over de grens is een prachtig uitgestrekt natuurgebied in een moerassige streek. Toen ik nog jong was kende niemand dat. Je kon er moeilijk komen. Slechts een heel smal pad liep er naar toe, waar je je een weg over moest banen. En  dan kwam je opeens op een plekje waar je heerlijk kon zitten en een prachtig uitzicht had. Mijn moeder liep vanaf daar graag met haar blote voeten door het veenmos. Heerlijk: sop, sop, sop. Volgens mij vond ze dat het toppunt van zaligheid. Er stonden ook heel veel jeneverbesstruiken. En gagel. En die ruikt zo lekker… Het is er trouwens allemaal nog. Maar nu is het gebied toegankelijk gemaakt. Er lopen mooie brede fietspaden en over een klein stuk is een prachtig vlonderpad. De rest is beschermd, je mag het van een afstand bewonderen. Of vanaf een uitzichttoren. Vlakbij zijn tegenwoordig veel vakantiehuisjes. Het kan er bij goed weer in de zomermaanden behoorlijk druk zijn. Vooral van fietsers. Maar het is er nog steeds prachtig. Nu op een maandagochtend of heel laat op de middag moet je er zijn, dan ben je er alleen denk ik.

Gisteren was ik in een gebied dat me aan dat paradijsje deed denken. De Kampina heide. Grote, talrijke vennen en aan de oevers: veenmos en gagel!

Héérlijk die geur. Daarom alleen al wil ik er snel weer een keer naar toe. Ik heb jammer genoeg geen jeneverbes struweel gezien. Maar wel bosbessen die voor de tweede keer vruchten droegen.

En heel veel kastanjes. Én aan de rand van het gebied opeens zes reeën! Mijn dag was weer helemaal goed.