Gisteren heb ik met mijn vrouw weer een mooie wandeling gemaakt door de duinen. Langs bekende plekjes, maar nog steeds moet ik goed opletten om niet verkeerd te lopen. Dat komt ook omdat er een aantal jaren geleden veel veranderd is door kap en ook zijn enkele paden verdwenen, nieuwe zijn er terug gekomen.

Je zag nog steeds hier en daar Jacobskruiskruid, maar nu in dit jaargetijde zag je op meer open stukken vooral  het  Bezemkruiskruid. De Nederlandse naam bezemkruiskruid is afkomstig van de vorm, door de sterke vertakking lijkt een uitgetrokken plant wel wat op een bezem. De plant komt uit Afrika. Met woltransporten is de plant rond 1900 naar Europa gekomen. De hoogte varieert van 20-110 cm. De bloeiperiode loopt van mei of juni tot en met december. Pas sinds de jaren 70 van de 20e eeuw is bezemkruiskruid aan een duidelijke opmars bezig. Bezemkruiskruid is nu algemeen aanwezig op bouwgronden, langs spoorwegen, in wegbermen, langs slootkanten en in de duinen, met een voorkeur voor wat vochtige grond. De grond mag zandgrond zijn, maar dan niet voedselarm. Bestuiving vindt plaats door insecten. Vanwege de sterk toenemende verspreiding wordt hij in een aantal natuurgebieden als een bedreiging gezien voor zeldzame oorspronkelijke soorten. Zo wordt de plant in de Vlaamse duinen op een aantal plaatsen actief bestreden. (wikipedia)

Ook uitgebloeide bloemen kunnen er mooi uitzien.

Veel rode besjes bij allerlei struiken. Zoals bij deze hulst die je al helemaal in de kerstsfeer brengt.

Veel  bomen zijn nu bijna kaal zoals je aan de tak van deze eik kunt zien.

Maar ook kale bomen kunnen indrukwekkend zijn.

Voor de vitaminen: de duindoorn is nu rijp tot overrijp. Lekker zuur, vol met sap met vitamine C.

Bij de vennetjes staat nog veel watermunt, de blaadjes beginnen overal bruin te worden. Maar de geur blijft even sterk. Als je er over heen loopt komt er gelijk een heerlijk “briesje” naar boven.

Het was in de duinen drukker dan normaal, maar gelukkig nog steeds vrij rustig. Ook het strand was nog vrij leeg.

Als je dan de duinen weer ingaat loop je eerst een eind als het ware door een woestijn.

Aan de rand van deze woestijn staat onder meer het zout minnende zeekool.

En als je dan afdaalt kom je plotseling in een totaal andere wereld. In de lente klinkt dan het getwitter van talrijke vogels. Op deze plaats zitten trouwens vaak ook nachtegalen.

Een van de weinige laatbloeiers: de reigersbek

Het is herfst, ook in de duinen. Met dit weer mag voor mij de herfst heel lang duren.